Beslissen

Om een bepaalde visie, tactiek, strategie of gevoel helder en begrijpelijk neer te zetten, heb ik mezelf aangeleerd om er een gezegde bij te zoeken of te (her)schrijven. De zogenoemde oneliners. Een makkelijke, duidelijke manier van communiceren vind ik.

“Denken durven, doen en doorzetten” is er één van. “Trekken, vullen, binden”, ook zo eentje. Het wat bijbelse “Wie de eerste steen werpt kan ’m terug verwachten” vind ik zelf ook wel een geslaagde. “Leidinggeven is niets anders dan verantwoordelijk zijn voor de fouten van een ander” maakt vaak veel indruk op jonge leidinggevenden in opleiding.

Spreuk van mijn vader
Zelf werd ik dik 50 jaar geleden door mijn vader gewezen op een bepaalde houding die me tot vandaag een duidelijke visie geeft, op wat in mijn ogen nu één van de grootste kwaliteitsproblemen bij jonge managers is. Deze oneliner, vroeger spreuk geheten, toen van mijn vader geleerd en nog steeds door mij gehanteerd, luidt:

De man die beslist, maar zich wel eens vergist, brengt meer geld in de kist, dan de perfectionist die de aansluiting mist.



Haarfijn wordt hiermee aangegeven wat het grootste probleem van het huidige managementpotentieel is: besluiteloosheid. Overal wil je management over meepraten, het poldermodel ten top. Is men door omstandigheden ergens niet over gehoord, dan werkt dat tegenwoordig zelfs demotiverend en ben je als baas een dictator, solist of noem maar op. Maar zelf echt beslissen? Ho maar!
Ja, ik weet het, er zijn drie soorten mensen: zij die dingen dóen gebeuren, zij die de dingen zíen gebeuren en zij die zich afvragen wát er nu eigenlijk gebeurt. Maar goede managers zijn altijd mensen die de dingen dóen gebeuren.

Goede managers zijn altijd mensen die de dingen dóen gebeuren.


Overleg is goed, noodzakelijk zelfs. Maar zelf een beslissing nemen, jezelf eindverantwoordelijk maken voor de definitieve keuze en dat niet aan je baas overlaten om dan maar ingedekt te zijn, is veel beter.

Beslissingen zijn er om te nemen, want het grootste risico in het zakenleven is niets te beslissen. Mensen die niets beslissen lijden dan wel niet en zij hebben geen zorgen. Maar ze maken niet mee hoe het voelt om dingen te veranderen, te laten groeien en echt te ondernemen.

Beslissen doe je ook nog een beetje op tijd, want een te laat genomen beslissing is ook een foute beslissing. Echt goede managers, met het beste groeiperspectief, onderscheiden zich vooral van gemiddelde managers in één extra kwaliteit: beslissingen durven nemen, goed òf fout.

Overigens ben ik van mening dat de belangrijkste oorzaak van dit ‘beslis probleem’ ligt in de effecten van de grote hoeveelheid informatie die we tegenwoordig door alle digitale communicatie mogelijkheden tot ons kunnen nemen. Keuze stress is het gevolg.

 

 

  • Perfectionisme is het kwade van het goede.
  • Beter fout geprobeerd dan nagelaten te doen.
  • Als de angst oprukt, trekt de logica zich terug.
  • Ook een te laat genomen besluit is een verkeerd besluit.
  • Besluiten om niets te besluiten, is ook een goed besluit.
  • Als het niet kan zoals het moet , dan moet het maar zoals het kan.
  • De man die beslist maar zich wel eens vergist, brengt meer geld in de kist dan de perfectionist die de aansluiting mist.
  • Niet elk besluit is goed, maar het is ook niet allemaal voor de eeuwigheid. Als je snel besluit kun je ook snel wijzigen.
  • Het nemen van moeilijke beslissingen wordt vergemakkelijkt als degene die de beslissing neemt deze niet zelf hoeft uit te voeren.

Gepubliceerd op: 21 jul 2012