Ondernemer als pastoor

In vroegere tijden regelden meneer pastoor, de veldwachter, de bovenmeester, samen met meneer d’n dokter, maatschappelijk gezien eigenlijk alles in een dorp of wijk. Pastoors zijn er eigenlijk niet meer, laat staan gelovigen. De bovenmeester is bovenschools geworden, geeft zelf geen les meer en heeft dus nog maar nauwelijks contact met de jeugd, een enkeling daargelaten. De kindercrèche en de naschoolse opvang doen, samen met de sportvereniging of muziekschool, tegenwoordig net zo’n belangrijk werk.

De veldwachter werd politie en de politie een telefoonnummer, waarmee je, als je veel geluk en heel veel tijd hebt, na oeverloos doorverbinden contact kunt krijgen, meestal met een achterwacht. De rest van het contact verloopt bij mij schriftelijk, via parkeerboetes en snelheidsovertredingen.

Schriftelijk in de WAO
Huisartsen praten tegenwoordig eigenlijk niet meer over het werk van hun patiënten Daar is geen tijd meer voor. Ziek zijn is een gebeuren op zichzelf geworden. Dat bij gezondheid of gezond worden ook werken hoort, lijkt logisch, maar wordt niet meer besproken in de doktersspreekkamer. Ik ken zelfs huisartsen die schriftelijk hoorden dat mensen uit hun praktijk in de WAO belandden, zonder ze ooit gesproken te hebben. Een andere bredere maatschappelijke rol is er voor een huisarts kennelijk niet meer weggelegd, zo lijkt het. Niet meer in de plaats gaan wonen waar je praktijk houdt wordt eerder meer gebruik dan uitzondering. De titel van “meneer d’n dokter” bestaat niet meer, laat staan het sturend, sociaal vertrouwelijk functioneren.

Maar wie is er dan nog bezig met waarden en normen, met opvoeden, met corrigeren en met de zorg dat er op een veilige, fatsoenlijke en plezierige wijze samengeleefd wordt in onze maatschappij? Vroeger was het gezin tankstation, tegenwoordig een parkeergarage. Het lijkt er zelfs op dat de ouders van nu het gezinsleven als een inbreuk op het privéleven beschouwen.

 

Vroeger noemde mijn moeder dat ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.

 

Individualisering van de maatschappij
De hoeveelheid indrukken, die een kind, een mens, tegenwoordig in één dag opdoet via internet, t.v., mobieltje, krant, radio en zijn oren en ogen is minstens net zoveel als 50 jaar geleden in een heel jaar. Die indrukken moeten ook allemaal beoordeeld, verwerkt, gecorrigeerd en genuanceerd worden. De hoeveelheid en de snelheid van informatie veroorzaken, vind ik, dat een “alles moet kunnen”-mentaliteit ontstaan is in onze samenleving. Niemand trekt meer aan de rem.
Je sociaal maatschappelijk verantwoord gedragen, je houden aan afspraken, aan waarden en normen in alle redelijkheid passend in het huidige tijdsbeeld, garandeert een veilige en plezierige samenleving. Maar waar gaat het naar toe? Naar individualisering van de maatschappij, naar verharding.

Discipline
Maar als politie, huisarts, school en pastoor hun opvoedkundige en corrigerende taak en rol kwijtgeraakt zijn, of niet meer (kunnen) oppakken, dan dient naast het (een ouder- of twee verdieners?) gezin het bedrijf deze functie over te nemen. Discipline, op tijd op je werk, mijn en dijn onderscheidend vermogen, correct en fatsoenlijk gekleed en verzorgd, pet af, klantgericht, je voorstellen, de klant aankijken, hem een hand geven, hem terugbellen, zelfdiscipline (dat is aardbeien kunnen plukken zonder er zelf van te eten), waar voor je loon bieden. Het klinkt allemaal zo simpel, maar dit gedrag is momenteel in veel bedrijven vaak ver te zoeken. Het lijken stuk voor stuk bijna ouderwetse begrippen. Toch horen ze bij modern toekomstgericht ondernemen.

 

Een ondernemer dient pastoor, veldwachter, dokter én schoolmeester in één te zijn. Mooi werk!

 

Lang leve de pastoor, verkiezingen in Italië.

Italië is een land dat keer op keer weet te verbazen. In goede zin met de hoge kwaliteit van leven, eten en design. Maar vaak ook in slechte zin met chaos, corruptie en slecht presterende regeringen. Maarten Veeger, al jaren FD-correspondent in Italië, kan erover meepraten…

In campagnetijd doe je als kandidaat natuurlijk alles om stemmen te trekken. En wie kan deze katholieke senator daar nu niet beter mee helpen dan de pastoor?
Senator Ada Spadoni van Berlusconi’s Volk van de Vrijheid (PdL) schreef daarom laatst een heel vriendelijke brief naar de pastoor van Sant’Angelo in Mercole bij Spoleto. Ze benadrukte dat ze met haar partij de enige waren in het parlement die de katholieke waarden van het leven en laten leven hoog in het vaandel droegen. Sterker nog: dat ze op het gebied van euthanasie, homohuwelijk en abortus geen enkele concessie zouden doen. Precies zoals meneer pastoor toch graag wilde zien?

Stemadvies
En daar kwam vervolgens het vriendelijke verzoek bij om de senator te helpen. Impliciet werd de pastoor gevraagd een stemadvies te geven in de zondagsmis. Met alvast veel dank. Pastoor Gianfranco Formenton was niet zo blij met de brief. En stuurde een reactie. Blij was hij natuurlijk wel met de inzet van de senator voor de moeilijke ethische thema’s. En ook voor het respect.

Allesbehalve ethisch
Maar vervolgens wees hij de senator er eens fijntjes op dat de partij waar ze voor actief was zich allesbehalve ethisch gedraagt. Het zou een goede zaak zijn als er eens een doek over de partijleider zou worden getrokken. Een man die stigmatiseert, die zich verkeerd gedraagt, die onzin uitkraamt, vulgair is die dingen rondbazuint die niet met Christelijke waarden te maken hebben, immoreel is. Volgens de pastoor was de baas van de senator zelfs verantwoordelijk voor moreel verval in Italië. Vanwege zijn buitensporige macht over de media.

Geen idealen meer
Haar baas was er volgens de pastoor ook verantwoordelijk voor dat jongeren in Italië geen idealen meer hebben, hun dromen niet kunnen realiseren behalve dan als ze danseresje willen worden of stomme spelletjes willen spelen op de televisie. Daarnaast zit u mevrouw de senator in die Senaat met een partij (LEga Nord) die racistisch is, populistisch, fascistisch, anti christelijk, en onmenselijk. Het Evangelie heeft niet te maken met wat de ideologie van die partij is met het tegen elkaar afzetten van rassen en ideologie. Het Evangelie zoals wij dat verkondigen zegt ook niets over homohuwelijk, abortus, euthanasie, rassenhaat etc.

Voorbeeld van de paus
Het spijt me dan ook, zo vervolgt de pastoor, maar ik kan niets voor u of uw partij doen. Integendeel: Als er iets ik wat ik niet zo doen is het mijn parochianen oproepen te stemmen op een partij waarvan iemand me de suggestie doet die te promoten. En ik heb een advies aan u: gezien de ouderwetse christendemocratische manier zoals u zich gedraagt in deze verkiezingscampagne, zou u het voorbeeld van de paus moeten volgen. U zou ons volk daar goed mee doen.

De senator werd natuurlijk om een reactie gevraagd. ‘Wie is die pastoor? Hij zal wel uit de kerk worden gegooid. Het is vast een communist of een aanhanger van Beppe Grillo.’

Zondag zijn de verkiezingen.