2013

Rondom en na de jaarwisseling ontstaat er altijd natuurlijke onrust bij de meeste bedrijven. Het jaar ligt weer achter je. De tellers staan weer op nul en iedereen is onzeker. Wat wordt het voor een jaar? Wat zal de toekomst bieden? Voor 2013 weet ik een ding zeker, we zijn in 2012 wéér een stapje dichter bij het dieptepunt van de crisis gekomen. Ik zie steeds meer bedrijven in een depressie komen en er nog steeds geen eentje uitkomen.

Normaal was het zo dat als de laatste bedrijven de recessie of depressie gingen voelen, de eerste er weer uitkwamen en dat gaf de burger weer vertrouwen. Maar dat lijkt deze keer zeker niet het geval. Daaruit concludeer ik dat we op weg zijn naar een nieuwe werkelijkheid. De wereld om ons heen is door de brede economische terugval op een ander level playing field terecht gekomen. Er is een einde gekomen aan de al maar opgaande markt. Ook hier krijgt de natuur weer gelijk: bomen groeien echt niet tot in de hemel. In de put zitten is niet voor niets de vertaling van depressief, terwijl we ons de laatste jaren gedragen hebben als was onze portemonnee een bodemloze put.

We zitten diep in de put
Er is geen geld om investeringen te doen. De koopbereidheid én het consumentenvertrouwen dalen nog steeds. De koopkracht óók. We kennen immers al een jaar of 4 méér inflatie procentueel dan de gemiddelde loonstijgingen. De dollar is duurder geworden. Zelfs de lonen in Azië stijgen. In het bedrijfsleven staan omzet en brutomarge fors onder druk en bedrijfsbreed is er al fors gesneden in de operationele kosten, daar is de rek dus ook al uit. En al een groot aantal kabinetten op een rij leidt het gekozen kabinetsbeleid keer op keer weer tot meer lasten en minder overheidsdiensten. Kortom we zitten in 2013 volledig klem.

Hoop is geen strategie.



Ik denk dat we moeten stoppen met hopen. Hoop is geen strategie, zeg ik altijd. We komen niet uit die put, we blijven erin en dát is onze nieuwe werkelijkheid. De consument is en blijft niet negatief gestemd, nee ze houdt de hand voortaan standaard veel meer op de knip, een knip die leger is dan voorheen. Toch hebben we als Nederlanders nog steeds de hoogste koopkracht van Europa. We hadden en hebben de beste pensioenvoorzieningen. Nederland behoort tot de landen met de laagste overheidsschuld. We worden samen steeds tevredener over ons eigen spaarbankboekje, ook al beuren we er op dit moment bijna geen euro rente op. Het gaat ons dus eigenlijk als Nederlanders nog steeds heel erg goed. We zijn nog steeds niet uitgeput.

Wat mankeert er dan eigenlijk aan, want goed is nog steeds goed ook al is het ietsjes minder dan het maximale top-goed? VERTROUWEN! Vertrouwen is een diepgewortelde behoefte bij de mens. Vertrouwen stimuleert het economisch verkeer en vormt de basis voor onze welvaart. We vertrouwen onze overheid niet meer, onze banken, de arbeidsmarkt, de huizenprijzen, de aandelenbeurs, onze woningbouwverenigingen, onze bestuurders in Den Haag, onze professoren, onze scholen en universiteiten. Zelfs onze ondernemers niet.

 

Kort samengevat: Het 100% kloten met de bok!

 

Hoe lossen we deze vertrouwenscrisis op?
Laten we beginnen dicht bij ons zelf: vertrouwen in ons zelf. Laten we de hele situatie gewoon nemen zoals die is. Gewoon de mouwen opstropen en aan het werk gaan. Niet meer zeuren, niet meer vrezen, niet meer met het vingertje wijzen, niet meer elkaar de schuld geven, maar gewoon accepteren en tevreden zijn met “mag het ietsjes minder zijn?” Nu het kalf verdronken is moeten we gewoon de put zien terug te vinden. Want is de put immers niet altijd een bron van leven geweest? We zijn terecht gekomen in de nieuwe realiteit, de herijkte realiteit. Vroeger spaarde men in goede tijden voor het geval dat er een crisis zou komen. Nu spaart men in deze crisistijd om te wachten op de tijd dat het weer goed gaat.

2013 wordt een zéér spannend jaar voor de Nederlandse economie en dus voor alle Nederlanders. De spanning kan alleen maar afnemen door veel gezamenlijke inspanning. Is het glas half vol of halfleeg? Een pessimist zegt halfleeg, een optimist zegt half vol. Ik zeg we hebben 50% glas te veel. Het nieuwe realisme.

En zoals altijd is er een simpele oplossing voor het overleven: “We moeten in alles wat we doen nummer 1 zijn. Alleen als je de allerbeste bent, red je het”. Er is vaak onvoldoende streven naar being the best, naar excelleren.

Ik wens u een spannend, uitputtend Nieuwjaar. Het komt goed!