De kunst van het haalbare

Het is in Nederland geaccepteerd om mensen te ontslaan, als je ze maar een grote zak geld meegeeft. Maar als je je een creatieve manier bedenkt om meer mensen aan het werk te houden (lees: probeert je bedrijf niet failliet te laten gaan) krijg je vaak een bak met stront over je heen. Toch blijf ik maar ideeën aandragen. Mijn enige idee is een debat te creëren zodat mensen samen nadenken wat we allemaal kunnen doen om onze economie vlot te trekken en marktwaarde te creëren voor medewerker én bedrijf.

Daarom, om allemaal over na te denken: een gemiddelde Nederlandse fulltime werknemer heeft alles bij elkaar geteld tussen 25 en 45 vakantiedagen, snipperdagen, tijd-voor-tijd dagen, ouwe-lullen-dagen, atv-dagen, noem-maar-op-dagen en koopavond/-weekend en andere arbeidsonvriendelijke toeslaguren.

Als iedere werknemer/werkgever het komende jaar bij de cao-onderhandelingen nu eens, in ruil voor bijvoorbeeld 0,5% cao verhoging, 5 tot 10 van deze snipper-/vakantie-/atv- dagen per jaar opoffert? Worden we in Nederland dan niet veel concurrerender? Zetten we dan samen niet echt eens een keer serieus een stap naar economisch herstel? En houden we dan samen ook onze koopkracht niet netjes op peil?