Je moet durven onaardig te zijn

De meeste ondernemers en managers proberen onder alle omstandigheden de sfeer en relatie met hun medewerkers goed te houden. Prima zaak uiteraard. Maar dat dat niet altijd kan en dat dit regelmatig helaas gepaard gaat met “zachte heelmeesters maken stinkende wonden” hoef je ze eigenlijk niet uit te leggen, dat herkennen ze allemaal, maar toch…

Als je er als werkgever/leidinggevende constant probeert achter te komen waar binnen je bedrijf je mensen op de beste plek zitten, wat ze willen, wat ze dwars zit, wat ze nodig hebben en daar naar handelt, dan komt er naar mijn mening, een keer een eind aan je bereidheid om met de volgende wind en de volgende vraag mee te gaan. “Is de medewerker er voor het bedrijf of is het bedrijf er voor de medewerker?”


Zijn we als ondernemers niet inmiddels de sociale werkplaats van de hele Nederlandse samenleving geworden? De echte ellende is ooit ontstaan toen we van een natie van noeste harde werkers gegroeid zijn tot een natie met verworven werknemersrechten. Het mooie van de huidige crisis (ieder nadeel heb zijn voordeel) is nu natuurlijk, dat we toch wel zien dat iedereen graag wil blijven werken c.q. als laatste ontslagen wil worden. Het arbeidsethos wordt onder druk van de huidige economische ellende fors opgepoetst. Maak daar gebruik van.

 

Zet uw bedrijf weer naar uw hand! Maak gebruik van het momentum.

 

Gedrag en ontwikkeling
We zijn een eeuw geleden begonnen met knechten, dat werden arbeiders, toen werknemers, vervolgens medewerkers en tegenwoordig samenwerkers. Ik wil daar nog een ontwikkeling aan toevoegen: leveranciers. Je samenwerkers ontwikkelen zich tot leveranciers van arbeid. Fysieke of geestelijke arbeid. Als je je als ondernemer wat meer naar je samenwerkers toe gedraagt, zoals je dat richting je leveranciers doet, dan is dat vaak véééél duidelijker.

’s Avonds thuiskomen met het gevoel dat Henk, Marc, Sjanet, Theo of Charlotte, de dingen toch weer niet zo gedaan hebben als jezelf wilde, we kennen het allemaal. Ergernis, spanningen in je huwelijk (iemand moet immers de ellende en de ergernis opvangen), maagzweer, slecht slapen, humeurig, geprikkeld, stress. We herkennen het allemaal maar toch… “Wil je de populariteitsprijs winnen op je werk óf thuis?”,vraag ik regelmatig. Wie jouw dag verpest, bepaal je zelf.

Harden
Door gewoon een beetje meer te harden, c.q. gehard te raken, zie je dat het leven toch iets aangenamer kan worden (en je huwelijk beter). Geharde personen ervaren vaker dat “nee” óók een antwoord is. Tot hier en niet verder óók. Een onprettige situatie is vaak om te zetten in een zinvolle ervaring. Vertrouwen hebben in je eigen handelen, ook al wordt dat als negatief ervaren door je medewerkers, is ook iets wat uiteindelijk een prettig gevoel geeft (zelfvertrouwen). Je hebt als leidinggevende nu eenmaal invloed op de loop der dingen. Als je gelijk hebt, zorg dan ook dat je gelijk krijgt. Zorg dat je als leidinggevende iets krijgt van een strijder, die helemaal in zijn eentje af durft te stappen op alles af wat hem dwars zit in zijn bedrijf. Mensen zijn vaak verrast als ik recht voor zijn raap spreek, als ik iets botweg zeg. Maar ik kan het met veel mensen goed vinden… denk ik. De schrijver Khaled Hosseini omschreef het in zijn boek “De vliegeraar van Kabul” heel passend:

 

Je kunt beter gekwetst worden door de waarheid dan getroost door een leugen.

 

Ik vertel mijn medewerkers regelmatig dat het geen gevangenis is waar ze werken, dat ze vrij zijn om te vertrekken, dat dat hun eigen beslissing is, maar als ze blijven de spelregels ook heel duidelijk zijn. Ook hou ik mezelf regelmatig bij een exitgesprek voor, dat het de meeste mensen heel goed doet om er eens uit te zijn, niet uit hun thuisomgeving, maar wel uit hun werkomgeving. Dat maakt zo een gesprek vaak veel makkelijker aan te gaan.

Wederzijds respect
Ik heb een uitgesproken en duidelijke mening over mensen en hun functioneren in mijn bedrijven ontwikkeld. Ik mag dingen van mijn medewerkers vinden, daar hoef ik me niet voor te schamen. En mijn medewerkers mogen dingen van mij vinden. Je kunt daar samen naar elkaar toe maar duidelijk genoeg over zijn. Ik geloof, dat je meer respect afdwingt als je lastige beslissingen zélf, als baas, komt en kunt uitleggen aan je medewerkers en daarbij niet wegloopt voor je eigen verantwoordelijkheden, dan dat door een manager te laten doen. “Dat is een harde baas”, wordt er dan regelmatig gezegd. “Foutje”, roep ik dan, een duidelijke baas is een veel beter oordeel”. Ik hoef echt niet op handen gedragen te worden. Daar worden mijn bedrijven volgens mij niet beter van.

 

Een organisatie waar geen conflicten voorkomen is waarschijnlijk in levensgrote moeilijkheden.

 

Ik ben niet bezig met straffen of belonen, ik ben alleen maar bezig met consequenties.Ik probeer de hele dag te observeren en te analyseren.En dat is lang niet altijd prettig voor mijn omgeving. Ik heb van nature een denk gezicht. Ik verblijf veel in mijn hoofd.Dan kun je streng overkomen.Ik probeer eerst zelf te begrijpen en dan pas begrepen te worden. Ik geloof dat leidinggevenden anders naar zaken moeten kijken, namelijk met het einddoel voor ogen. Terwijl je medewerkers beginnen bij het begin. Probeer als baas altijd volstrekt helder te zijn in wat je van je medewerkers wilt en waar je naartoe wilt. Het is beter eerlijk te zijn dan aardig. Ik probeer altijd rechtvaardig te zijn en als dat een keer niet lukt, dan probeer ik die fout te herstellen. Even ’s morgens een blik in de spiegel werpen en jezelf afvragen of hetgeen je gister hebt gedaan of gezegd ook redelijk is geweest. Zo niet, dan moet je de moed hebben om de volgende dag op kantoor de persoon in kwestie in de ogen te kijken en je excuus aan te bieden.

Treedt vanaf vandaag je team eens tegemoet met de volgende uitspraak: “Ik wil vanaf nu niet meer horen waarom het allemaal níet kan. Ik wil alleen nog maar horen hoe het wél kan!”