Niets aan toe te voegen

Graag wilde ik jullie deze column van Marc Lammers uit het Financieele Dagblad van woensdag 29 augustus 2012 met jullie delen.

 

Vandaag gaan in Londen de Paralympics van start. Twaalf dagen lang komen 21 sporten voorbij. En gelukkig besteedt de NOS zendtijd aan dit grote toernooi.

Om de deelnemers aan te duiden zijn we in de afgelopen jaren steeds ingewikkelder gaan praten, ‘Mindervaliden’ en ‘mensen met een beperking’ kwamen in de plaats van ‘gehandicapt’. Maar ben je gehandicapt als je met één been uitblinkt in een zwemonderdeel? Het is de vraag of Micael Phelps wint, als ook hij maar één been kan gebruiken.

Een tijd terug hoorde ik over een onderzoek naar telefonistes in het bedrijfsleven. Blinde telefonistes blijken het best te zijn. Zij zijn zo gericht op hetgeen ze horen, dat ze beter luisteren en dienstbaarder en oplossingsgerichter telefoneren. Ze compenseren waar ze niet goed in zijn.

Dat zouden wij ook wat vaker moeten doen, als ondernemers. Ten eerste moet je dan weten waar je niet goed in bent. Voor velen is dat al een hele opgave. Ten tweede moet je ergens in uitblinken, zodat je kunt compenseren waar je niet goed in bent. Ook daar zijn wij doorgaans niet op berekend.

Sterker nog, ons economisch systeem en ons onderwijs zijn helemaal niet gericht op uitblinken, maar op ‘gemiddeld voldoende’ scoren.

Als we in de komende dagen iets kunnen leren van de Paralympics, is het wel het vermogen om je te richten op wat je wel kunt.

We denken als ondernemers vaak in onmogelijkheden: “Dat kan niet, omdat…” Mensen zoals Nick Vujicic denken in wat ze wel kunnen. En Nick werd geboren zonder armen en benen. Om te zien wat hij presteert, moet je eens zijn naam opzoeken op YouTube. Daar zie je hoe hij omgaat met zijn handicap.

Hier in Den Bosch heb ik contact met een tennisser die een handicap heeft. Ik heb gezien dat hij leeft als een topsporter. Ook in motivatie is hij sterker dan menigeen van ons. Ik sprak met hem over dit fenomeen, over de crisis en hoe je daaruit komt. Hij vertelde me: “Ik heb mijn crisis al gehad, ik ben alweer een stap verder, ik ben blij met wat ik kan.” Daar kon ik weinig tegenin brengen.

Het is ook een mooi beeld voor ondernemend Nederland: de crisis is voorbij. Niet dat de crisis daadwerkelijk voorbij is, maar laten we onze aandacht richten op wat we gaan doen.

Er ligt een schone taak voor televisiemakers van de NOS om ons, kijkers, tijdens de Paralympics te inspireren en ons bewust te maken van wat we zien. Geen ‘freak show’, maar een toonbeeld van ‘omgaan met de omstandigheden’.

Ik wil de NOS daarbij graag oproepen ons te helpen door idolen te creëren. Voorbeelden van kampioenen, zoals Nick Vjicic. Hij houdt presentaties met als titel ‘No arms, no legs, no worries’. Dat is andere koek dan ‘het gras was te lang’, ‘het was te warm’ of ‘de scheidsrechter was partijdig’.

Dat is andere koek dan “het gras was te lang”,”het was te warm”, of “de scheidsrechter was partijdig”.