Ondernemerslessen van
Ondernemen: denken, durven, doen & doorzetten
Fouten zijn het bewijs dat je het in ieder geval probeert
Probeer eerst te begrijpen, dan begrepen te worden
Wie niet kan delen kan ook niet vermenigvuldigen
Bekijk het overzicht van thema’s
BLOG WEBSITE
Leer van de ondernemerslessen van
Abel Slippens.
20 oktober 2021
Lange vergaderingen zijn vaak niet productief. Ik ben van de max. 2-uur-bijeenkomsten vanwege dreigende concentratievermindering. Hierdoor loop je het gevaar geen goede besluiten meer te nemen. Wellicht heeft u iets aan deze tips van een ervaren voorzitter.
Alhoewel ik dus niet tot de echte vergadertijgers behoor, vind ik het wél fijn dat we aan het einde komen van het Zoom-, Meet-, Teams-, Skype- en Facetime-vergadertijdperk en we weer op een echte (in mijn ogen veel effectievere) manier kunnen vergaderen. En dus ook beslissen over beleid, strategie, winstgevendheid, investeringen en mensen. Kortom; alle belangrijke zaken van het echte ondernemen met geconcentreerd meters maken. Offline óf online vergaderen heeft veel impact op de kwaliteit van de besluitvorming, is mijn overtuigende mening.
Vergaderen en beslissen; dat is echt iets anders dan samen een paar plaatjes of statistiekjes op een scherm laten zien. En wat te denken van de voortdurende ruis, galm en gekraak op de lijn? Of ingelogde deelnemers, bijna onzichtbaar, die zich niet laten horen en er kennelijk ook niet bij betrokken (willen) worden? Geluid even uit wil voor mij zeggen; ‘thuis druk bezig de kinderen rustig te houden’. Schermpje leeg, kennelijk even koffie zetten in plaats van samen gestructureerd tot beslissingen komen die de toekomst van je bedrijf kunnen bepalen. Deze vorm van overleg-communicatie leidt er, in ieder geval bij mij toe, dat ik veel signalen mis van mijn vergader-collega’s.
Voorzitter
Door omstandigheden ben ik vaak voorzitter (geweest). Als je als ‘baas’ deelneemt beïnvloedt dat namelijk bijna altijd de dynamiek. Deelnemers gaan immers altijd naar jou kijken. Ik heb dus voor mezelf een straf regime ontwikkelt om vergaderingen maximaal effectief plaats te laten vinden. Wat houdt dat voor mij in? Wat is mijn tactiek? Kan die tactiek in dit ‘post-videoconferencing-tijdperk’ ook voor u werken?
Enkele tips
U zou de volgende tips van mijn kant eens kunnen uitproberen:
Lange vergaderingen zijn vaak niet productief. Ik ben van de max. 2-uur-bijeenkomsten vanwege dreigende concentratievermindering. Hierdoor loop je het gevaar geen goede besluiten meer te nemen. Wellicht heeft u iets aan deze tips van een ervaren voorzitter.
Alhoewel ik dus niet tot de echte vergadertijgers behoor, vind ik het wél fijn dat we aan het einde komen van het Zoom-, Meet-, Teams-, Skype- en Facetime-vergadertijdperk en we weer op een echte (in mijn ogen veel effectievere) manier kunnen vergaderen. En dus ook beslissen over beleid, strategie, winstgevendheid, investeringen en mensen. Kortom; alle belangrijke zaken van het echte ondernemen met geconcentreerd meters maken. Offline óf online vergaderen heeft veel impact op de kwaliteit van de besluitvorming, is mijn overtuigende mening.
Vergaderen en beslissen; dat is echt iets anders dan samen een paar plaatjes of statistiekjes op een scherm laten zien. En wat te denken van de voortdurende ruis, galm en gekraak op de lijn? Of ingelogde deelnemers, bijna onzichtbaar, die zich niet laten horen en er kennelijk ook niet bij betrokken (willen) worden? Geluid even uit wil voor mij zeggen; ‘thuis druk bezig de kinderen rustig te houden’. Schermpje leeg, kennelijk even koffie zetten in plaats van samen gestructureerd tot beslissingen komen die de toekomst van je bedrijf kunnen bepalen. Deze vorm van overleg-communicatie leidt er, in ieder geval bij mij toe, dat ik veel signalen mis van mijn vergader-collega’s.
Voorzitter
Door omstandigheden ben ik vaak voorzitter (geweest). Als je als ‘baas’ deelneemt beïnvloedt dat namelijk bijna altijd de dynamiek. Deelnemers gaan immers altijd naar jou kijken. Ik heb dus voor mezelf een straf regime ontwikkelt om vergaderingen maximaal effectief plaats te laten vinden. Wat houdt dat voor mij in? Wat is mijn tactiek? Kan die tactiek in dit ‘post-videoconferencing-tijdperk’ ook voor u werken?
Enkele tips
U zou de volgende tips van mijn kant eens kunnen uitproberen:
Update bij een nieuwe blog ontvangen?
Abel Slippens
Hard werken!
/in Inspiratie, Populair /door newmoreIn een normale week zitten in Nederland zeven dagen, in een dag 24 uur. Dit geeft 168 uren. Uren die besteed moeten worden aan leven. Leven bestaat uit slapen, eten en drinken, uit gezin, uit werken om aan de kost te komen en uit sport, spel en andere vormen van ontspanning. Een uurtje of vijftig slaap per week is toch wel iets wat de gemiddelde mens nodig heeft. Ik geloof niet dat ondernemers ten aanzien van dit punt niet tot de gemiddelde mensen zouden behoren. Blijven dus ongeveer 118 uren over om bij bewustzijn te leven.
Hoe je je tijd indeelt, daar is in principe ieder mens vrij in. Met uitzondering van het feit dat je natuurlijk je verplichtingen en je verantwoordelijkheden hebt naar je omgeving.
Het moge duidelijk zijn dat het leiden van een onderneming meer tijd kost dan de gemiddelde 36 uren die per week door een ‘normaal’ mens aan werken besteed worden. Ondernemers wordt vaak verweten dat ze te hard werken. Te ‘hard’ heeft zelden of nooit iets te maken met fysieke inzet, maar heeft natuurlijk vooral te maken met de hoeveelheid uren die er gedraaid (moeten) worden. Hard werken lijkt tegenwoordig besmetter te zijn dan de hele avond voor de buis liggen of uren op de golfbaan wandelen, nachten in de kroeg hangen, voor de derde keer op wintersport gaan of lekker ‘chillen’. Raar.
Ondernemen is leven
Wat is té veel of té hard? Alles is te veel als je het niet met plezier doet. In werk kun je veel ontwikkeling en uitdaging vinden. Het leiden van een onderneming veroorzaakt ook dat je sociale leven en je arbeidzame leven heel vaak in elkaar over lopen. Het is mijns inziens ook niet de discussie tussen: je werkt om te leven of je leeft om te werken. Ondernemen ís leven!
Ondernemen is ook risico nemen. Het grootste risico in het ondernemen, in het zakenleven, is niets te riskeren. Mensen die niets riskeren lijden dan wel niet en hebben geen zorgen, maar ze maken niet mee hoe het voelt om te veranderen, te groeien, te ondernemen en dus fantastisch …
Talent, geluk en wat levenslessen van een ondernemer
/in Inspiratie, Populair /door newmoreOndernemen is een mix van talent, geluk, ervaring opdoen, levenslessen krijgen en jezelf beter leren kennen.
In het boek ‘Ons feilbare denken’ van Daniel Kahneman (Nobelprijswinnaar) ISBN 978-90-470-0060-0, overigens verrekte lastig te lezen maar wel interessant, las ik dat de favoriete formule van de schrijver is:
Ik leef al jaren met de gedachte:
Dat heb ik zelf tenminste zo ervaren.
Wat ik ook een aardige formule vind is ‘Succes = Strategy x Excecution x Luck‘. Hierbij wil ik opmerken dat bad luck niet bestaat, luck is voor mij opportunity.
Jaap Bertens schrijft op zijn laatste blog (verzameling spreuken XXXIII):
Mijndert Pon, een zeer stevige succesvolle ondernemer uit de vorige eeuw antwoordde ooit toen er tegen hem gezegd werd; “Je hebt ook veel geluk gehad in je zakelijke leven.” “Ja, maar je moet het wel pakken. Het komt bij iedereen voorbij.”
Of zoals Napoleon zei toen een zeer jonge, zeer veelbelovende officier werd aangeprezen: “Mooi, maar heeft hij ook geluk?”
Macht speelt geen enkele rol in mijn gelukservaring. Daar houd ik me niet mee bezig. Wel heb ik een aangeboren ongeschiktheid voor ondergeschiktheid. Er is één eindverantwoordelijke. Je kunt dingen bespreken en daarover zullen niet alle meningen altijd hetzelfde zijn en dan moet er iemand een besluit nemen; dat is de CEO.
Je runt een bedrijf niet als een democratie. Je luistert naar elkaars meningen (slimmer word je als je luistert, niet als je praat), begrijpt elkaars perspectieven en dan neem je een besluit. Ik vind dan ook, zoals ik dat al op een eerdere blog aangaf, dat iedere onderneming een democratie moet zijn met een dictator aan het hoofd: de ondernemer. Ik heb heel veel respect voor eerlijke analyses, maar ik hou helemaal niet van slappe praat over draagvlak of haalbaarheid. Ik ben geen allesweter. Er zijn regelmatig discussies waarin mensen met argumenten komen die ik aanneem, maar het poldermodel past niet bij een onderneming. Succes is alleen mogelijk als iedereen de gekozen richting volgt. Het maakt niet zo veel uit welke richting je precies gaat, want aan iedere beslissing kleven voor- en nadelen. Ik hou dus niet …
Governance bij familiebedrijven
/in Groeistrategie, Ondernemen, Populair /door newmoreIn het nieuwe regeerakkoord komt het woord ondernemerschap, ondanks de lengte van dit akkoord van liefst 82 bladzijden, slechts één keer voor, het woord familiebedrijf nul keer. Toch zorgen alle familiebedrijven in Nederland samen voor 53% van het Bruto Nationaal Product en voor minstens 50% van de werkgelegenheid. Tegelijkertijd tijd gaan er overheidsstemmen op dat ook familiebedrijven zich in een keurslijf van extra controle en toezichtregels moeten gaan stoppen. Moeten we ons als familiebedrijven door onze nieuwe regering en haar overheid, zonder heldere kijk op en kennis van de kracht van onze familiebedrijven naar de slachtbank laten leiden?
Laat ik een keer met de eindconclusie beginnen: volgens mij is het antwoord NEE. We moeten echt niet beginnen aan het stapelen van nóg meer toezicht binnen onze familiebedrijven. Aan het officialiseren van corporate governance. We hebben al méér dan genoeg te doen.
Volop vertrouwen
Ik denk, dat juist het kenmerk van het besturen van familiebedrijven is, dat goed bestuur en vertrouwen er al is, dat er een natuurlijke familiecorrectie is, dat het werken met eigen geld en jarenlang leiding geven juist zorgvuldigheid, redelijkheid en billijkheid naar de (familie) aandeelhouders met zich mee brengt en fatsoen en zorg naar onze medewerkers. Gewoon een kwestie van een goede opvoeding genoten hebben. Bovenal ligt de focus van familiebedrijven bijna altijd op de vraag hoe we samen, DGA, externe en familiedirectie leden, RvC, aandeelhouders, medewerkers, het voor de lange termijn zo regelen dat de enige echte ondernemingsdoelstelling, continuïteit, gerealiseerd wordt? Dat is iets anders dan het snelle geld achterna jagen. Bij familiebedrijven noemen we dat geduldkapitaal of gewoon goed rentmeesterschap. Daar hoeft niemand zich met nieuwe regelgeving van buitenaf mee te bemoeien, daar is geen reden toe. Er is maatschappelijk gezien geen enkel wantrouwen voor familiebedrijven. Beter gezegd er is volop vertrouwen.
Familiebedrijven
Dit is veelal een besloten vennootschap waar zaken binnen een bepaalde beslotenheid en eigen familiestructuur en -cultuur vastgesteld en besloten worden. De Nederlandse wet- en regelgeving bemoeit zich uiteraard vanuit allerlei disciplines standaard met het familiebedrijfsleven maar ook de NMA, de OR, de vakbonden, de fiscus en de accountant kijken mee en …