Ondernemerslessen van
Abel Slippens
Ondernemen: denken, durven, doen & doorzetten
Lees mijn blogs over
Ondernemen 
Fouten zijn het bewijs dat je het in ieder geval probeert
Leidinggeven
Probeer eerst te begrijpen, dan begrepen te worden
Groeistrategie
Wie niet kan delen kan ook niet vermenigvuldigen
Alle blogs
Bekijk het overzicht van thema’s
…
Abel Slippens
Beslissen
/in Inspiratie, Populair /door newmoreOm een bepaalde visie, tactiek, strategie of gevoel helder en begrijpelijk neer te zetten, heb ik mezelf aangeleerd om er een gezegde bij te zoeken of te (her)schrijven. De zogenoemde oneliners. Een makkelijke, duidelijke manier van communiceren vind ik.
“Denken durven, doen en doorzetten” is er één van. “Trekken, vullen, binden”, ook zo eentje. Het wat bijbelse “Wie de eerste steen werpt kan ’m terug verwachten” vind ik zelf ook wel een geslaagde. “Leidinggeven is niets anders dan verantwoordelijk zijn voor de fouten van een ander” maakt vaak veel indruk op jonge leidinggevenden in opleiding.
Spreuk van mijn vader
Zelf werd ik dik 50 jaar geleden door mijn vader gewezen op een bepaalde houding die me tot vandaag een duidelijke visie geeft, op wat in mijn ogen nu één van de grootste kwaliteitsproblemen bij jonge managers is. Deze oneliner, vroeger spreuk geheten, toen van mijn vader geleerd en nog steeds door mij gehanteerd, luidt:
Haarfijn wordt hiermee aangegeven wat het grootste probleem van het huidige managementpotentieel is: besluiteloosheid. Overal wil je management over meepraten, het poldermodel ten top. Is men door omstandigheden ergens niet over gehoord, dan werkt dat tegenwoordig zelfs demotiverend en ben je als baas een dictator, solist of noem maar op. Maar zelf echt beslissen? Ho maar!
Ja, ik weet het, er zijn drie soorten mensen: zij die dingen dóen gebeuren, zij die de dingen zíen gebeuren en zij die zich afvragen wát er nu eigenlijk gebeurt. Maar goede managers zijn altijd mensen die de dingen dóen gebeuren.
Overleg is goed, noodzakelijk zelfs. Maar zelf een beslissing nemen, jezelf eindverantwoordelijk maken voor de definitieve keuze en dat niet aan je baas overlaten om dan maar ingedekt te zijn, is veel beter.
Beslissingen zijn er om te nemen, want het grootste risico in het zakenleven is niets te beslissen. Mensen die niets beslissen lijden dan wel niet en zij hebben geen zorgen. Maar ze maken niet mee hoe het voelt om dingen te veranderen, te laten groeien en echt te ondernemen.
Beslissen doe je ook nog een beetje …
Hard werken!
/in Inspiratie, Populair /door newmoreIn een normale week zitten in Nederland zeven dagen, in een dag 24 uur. Dit geeft 168 uren. Uren die besteed moeten worden aan leven. Leven bestaat uit slapen, eten en drinken, uit gezin, uit werken om aan de kost te komen en uit sport, spel en andere vormen van ontspanning. Een uurtje of vijftig slaap per week is toch wel iets wat de gemiddelde mens nodig heeft. Ik geloof niet dat ondernemers ten aanzien van dit punt niet tot de gemiddelde mensen zouden behoren. Blijven dus ongeveer 118 uren over om bij bewustzijn te leven.
Hoe je je tijd indeelt, daar is in principe ieder mens vrij in. Met uitzondering van het feit dat je natuurlijk je verplichtingen en je verantwoordelijkheden hebt naar je omgeving.
Het moge duidelijk zijn dat het leiden van een onderneming meer tijd kost dan de gemiddelde 36 uren die per week door een ‘normaal’ mens aan werken besteed worden. Ondernemers wordt vaak verweten dat ze te hard werken. Te ‘hard’ heeft zelden of nooit iets te maken met fysieke inzet, maar heeft natuurlijk vooral te maken met de hoeveelheid uren die er gedraaid (moeten) worden. Hard werken lijkt tegenwoordig besmetter te zijn dan de hele avond voor de buis liggen of uren op de golfbaan wandelen, nachten in de kroeg hangen, voor de derde keer op wintersport gaan of lekker ‘chillen’. Raar.
Ondernemen is leven
Wat is té veel of té hard? Alles is te veel als je het niet met plezier doet. In werk kun je veel ontwikkeling en uitdaging vinden. Het leiden van een onderneming veroorzaakt ook dat je sociale leven en je arbeidzame leven heel vaak in elkaar over lopen. Het is mijns inziens ook niet de discussie tussen: je werkt om te leven of je leeft om te werken. Ondernemen ís leven!
Ondernemen is ook risico nemen. Het grootste risico in het ondernemen, in het zakenleven, is niets te riskeren. Mensen die niets riskeren lijden dan wel niet en hebben geen zorgen, maar ze maken niet mee hoe het voelt om te veranderen, te groeien, te ondernemen en dus fantastisch …
Talent, geluk en wat levenslessen van een ondernemer
/in Inspiratie, Populair /door newmoreOndernemen is een mix van talent, geluk, ervaring opdoen, levenslessen krijgen en jezelf beter leren kennen.
In het boek ‘Ons feilbare denken’ van Daniel Kahneman (Nobelprijswinnaar) ISBN 978-90-470-0060-0, overigens verrekte lastig te lezen maar wel interessant, las ik dat de favoriete formule van de schrijver is:
Ik leef al jaren met de gedachte:
Dat heb ik zelf tenminste zo ervaren.
Wat ik ook een aardige formule vind is ‘Succes = Strategy x Excecution x Luck‘. Hierbij wil ik opmerken dat bad luck niet bestaat, luck is voor mij opportunity.
Jaap Bertens schrijft op zijn laatste blog (verzameling spreuken XXXIII):
Mijndert Pon, een zeer stevige succesvolle ondernemer uit de vorige eeuw antwoordde ooit toen er tegen hem gezegd werd; “Je hebt ook veel geluk gehad in je zakelijke leven.” “Ja, maar je moet het wel pakken. Het komt bij iedereen voorbij.”
Of zoals Napoleon zei toen een zeer jonge, zeer veelbelovende officier werd aangeprezen: “Mooi, maar heeft hij ook geluk?”
Macht speelt geen enkele rol in mijn gelukservaring. Daar houd ik me niet mee bezig. Wel heb ik een aangeboren ongeschiktheid voor ondergeschiktheid. Er is één eindverantwoordelijke. Je kunt dingen bespreken en daarover zullen niet alle meningen altijd hetzelfde zijn en dan moet er iemand een besluit nemen; dat is de CEO.
Je runt een bedrijf niet als een democratie. Je luistert naar elkaars meningen (slimmer word je als je luistert, niet als je praat), begrijpt elkaars perspectieven en dan neem je een besluit. Ik vind dan ook, zoals ik dat al op een eerdere blog aangaf, dat iedere onderneming een democratie moet zijn met een dictator aan het hoofd: de ondernemer. Ik heb heel veel respect voor eerlijke analyses, maar ik hou helemaal niet van slappe praat over draagvlak of haalbaarheid. Ik ben geen allesweter. Er zijn regelmatig discussies waarin mensen met argumenten komen die ik aanneem, maar het poldermodel past niet bij een onderneming. Succes is alleen mogelijk als iedereen de gekozen richting volgt. Het maakt niet zo veel uit welke richting je precies gaat, want aan iedere beslissing kleven voor- en nadelen. Ik hou dus niet …