Artikelen door newmore

Je moet durven onaardig te zijn

in

De meeste ondernemers en managers proberen onder alle omstandigheden de sfeer en relatie met hun medewerkers goed te houden. Prima zaak uiteraard. Maar dat dat niet altijd kan en dat dit regelmatig helaas gepaard gaat met “zachte heelmeesters maken stinkende wonden” hoef je ze eigenlijk niet uit te leggen, dat herkennen ze allemaal, maar toch…

Als je er als werkgever/leidinggevende constant probeert achter te komen waar binnen je bedrijf je mensen op de beste plek zitten, wat ze willen, wat ze dwars zit, wat ze nodig hebben en daar naar handelt, dan komt er naar mijn mening, een keer een eind aan je bereidheid om met de volgende wind en de volgende vraag mee te gaan. “Is de medewerker er voor het bedrijf of is het bedrijf er voor de medewerker?”


Zijn we als ondernemers niet inmiddels de sociale werkplaats van de hele Nederlandse samenleving geworden? De echte ellende is ooit ontstaan toen we van een natie van noeste harde werkers gegroeid zijn tot een natie met verworven werknemersrechten. Het mooie van de huidige crisis (ieder nadeel heb zijn voordeel) is nu natuurlijk, dat we toch wel zien dat iedereen graag wil blijven werken c.q. als laatste ontslagen wil worden. Het arbeidsethos wordt onder druk van de huidige economische ellende fors opgepoetst. Maak daar gebruik van.

 

 

Gedrag en ontwikkeling
We zijn een eeuw geleden begonnen met knechten, dat werden arbeiders, toen werknemers, vervolgens medewerkers en tegenwoordig samenwerkers. Ik wil daar nog een ontwikkeling aan toevoegen: leveranciers. Je samenwerkers ontwikkelen zich tot leveranciers van arbeid. Fysieke of geestelijke arbeid. Als je je als ondernemer wat meer naar je samenwerkers toe gedraagt, zoals je dat richting je leveranciers doet, dan is dat vaak véééél duidelijker.

’s Avonds thuiskomen met het gevoel dat Henk, Marc, Sjanet, Theo of Charlotte, de dingen toch weer niet zo gedaan hebben als jezelf wilde, we kennen het allemaal. Ergernis, spanningen in je huwelijk (iemand moet immers de ellende en de ergernis opvangen), maagzweer, slecht slapen, humeurig, geprikkeld, stress. We herkennen het allemaal maar toch… “Wil je de populariteitsprijs winnen op je werk óf thuis?”,vraag ik …

Talent, geluk en wat levenslessen van een ondernemer

in ,

Ondernemen is een mix van talent, geluk, ervaring opdoen, levenslessen krijgen en jezelf beter leren kennen.

In het boek ‘Ons feilbare denken’ van Daniel Kahneman (Nobelprijswinnaar) ISBN 978-90-470-0060-0, overigens verrekte lastig te lezen maar wel interessant, las ik dat de favoriete formule van de schrijver is:



Ik leef al jaren met de gedachte:



Dat heb ik zelf tenminste zo ervaren.

Wat ik ook een aardige formule vind is ‘Succes = Strategy x Excecution x Luck‘. Hierbij wil ik opmerken dat bad luck niet bestaat, luck is voor mij opportunity.

Jaap Bertens schrijft op zijn laatste blog (verzameling spreuken XXXIII):



Mijndert Pon, een zeer stevige succesvolle ondernemer uit de vorige eeuw antwoordde ooit toen er tegen hem gezegd werd; “Je hebt ook veel geluk gehad in je zakelijke leven.” “Ja, maar je moet het wel pakken. Het komt bij iedereen voorbij.”

Of zoals Napoleon zei toen een zeer jonge, zeer veelbelovende officier werd aangeprezen: “Mooi, maar heeft hij ook geluk?”



Macht speelt geen enkele rol in mijn gelukservaring. Daar houd ik me niet mee bezig. Wel heb ik een aangeboren ongeschiktheid voor ondergeschiktheid. Er is één eindverantwoordelijke. Je kunt dingen bespreken en daarover zullen niet alle meningen altijd hetzelfde zijn en dan moet er iemand een besluit nemen; dat is de CEO.

Je runt een bedrijf niet als een democratie. Je luistert naar elkaars meningen (slimmer word je als je luistert, niet als je praat), begrijpt elkaars perspectieven en dan neem je een besluit. Ik vind dan ook, zoals ik dat al op een eerdere blog aangaf, dat iedere onderneming een democratie moet zijn met een dictator aan het hoofd: de ondernemer. Ik heb heel veel respect voor eerlijke analyses, maar ik hou helemaal niet van slappe praat over draagvlak of haalbaarheid. Ik ben geen allesweter. Er zijn regelmatig discussies waarin mensen met argumenten komen die ik aanneem, maar het poldermodel past niet bij een onderneming. Succes is alleen mogelijk als iedereen de gekozen richting volgt. Het maakt niet zo veel uit welke richting je precies gaat, want aan iedere beslissing kleven voor- en nadelen. Ik hou dus niet …

Denken, durven, doen, doorzetten en delen

in , ,

Tijdens mijn militaire dienst werd ik door een mij goed gezinde majoor, nadat ik kennelijk zijn irritatiegrens meerdere keren had overschreden, gewezen op het feit dat ik eerst moest denken (wat in zijn geest mijn kop dichthouden was) en dan pas doen (wat in zijn geest exact uitvoeren wat hij vroeg betekende). Deze levensles, ondersteund door het feit dat ik ook een weekend of 5 niet naar huis mocht (‘verzwaard’ heette dat geloof ik in militaire dienst), heeft me destijds stevig aan het denken gezet.

Het was natuurlijk niet de eerste keer dat dat tegen me gezegd werd, maar wel de eerste keer dat ik me bewust werd van het feit dat ik een doel, wat ik zelf graag wilde bereiken, aan het verkloten was door mijn eigen gedrag van altijd maar meteen commentaar leveren en het ook maar steeds anders doen dan gevraagd werd. In de loop der tijd is daar, door er iedere keer maar weer een “d” aan toe te voegen, mijn levensmotto uit ontstaan:

 

 

5 d’s
Ik heb ontdekt dat met deze 5 d’s heel veel stappen gezet worden in het (ondernemers) leven. Tevens realiseer ik me dat je eigenlijk in iedere levensfase die 5 d’s ontwikkelt. Zie bijvoorbeeld de hiernaast geplaatste foto waarin uw scribent zijn eerste stappen op de pot zet. Eerst denken, dan durven, dan doen, dan doorzetten en tenslotte, hetgeen geproduceerd is, delen. Zo heb ik mijn eigen weg in het leven gezocht en gevonden.

Vanaf de zijlijn
Ik ken vrij veel mensen die, bijna altijd vanaf de zijlijn, prima denken te weten hoe het moet. Of het nu de supporters op het voetbalveld zijn met hun voortdurende commentaar op de scheidsrechter en de grensrechters, de coach en spelers, of niet aan het bedrijfsproces meedoende externe aandeelhouder en de financiële pers of analisten van je bedrijf. Ook je bankiers zijn van die fantastische meedenkers. Met “What’s in for me?” op het voorhoofd. Of mensen (nog) zonder kinderen die precies weten hoe de opvoeding ter hand genomen zou moeten worden als jouw kind de boel weer eens op stelten zet. Ik …

Het verhaal van het tafellaken en het servet

in ,

Zelf ben ik nooit starter geweest. Ik ben daarom denk ik, tot de dag van vandaag altijd jaloers op die mannen en vrouwen die, vanaf nul, met heel veel zwoegen en hard werken en soms een beetje geluk, er “door” zijn gekomen als starter en een succesvol bedrijf aan het opbouwen zijn. Dat is ook de reden dat ik met enige regelmaat veel startende ondernemers, die daar om vragen én die ik na een eerste gesprek kansrijk acht om er “door” te komen, op allerlei manieren ondersteun. Ik probeer ze o.a. te behoeden voor een aantal, voor mij in ieder geval bekende, valkuilen.Ieder mens kan op de vaak meest onverwachte (maar ook verwachte) momenten een beetje steun gebruiken of een zetje of een luisterend oor, een gevraagd maar ook ongevraagd advies of dat er iemand voor je op de bres staat. Dat heb ik zelf ook zo ervaren, overigens ook het gemis daarvan, en daarom ben ik daarin mogelijk extra gemotiveerd om die rol op met te nemen. Loyaliteit, liefde en empathie als je dat hebt moet je die ook ruimhartig delen.

Leg de lat als starter of doorgroeier/scale-upper niet meteen véél te hoog in je grenzeloze en tomeloze ambities en dromen. Veel startende ondernemers denken aan zaken als veel omzet, veel klanten, groei, buitenland, méér vestigingen, méér activiteiten, maar ze vergeten dat je eerst over het juiste product moet beschikken, zelf verstand moet hebben van verkopen in je beoogde product/markt combinatie en tegelijk ook nog altijd over genoeg kasgeld moet beschikken. Kun je je rekeningen aan de bank, de fiscus, je medewerkers, je leveranciers niet betalen dan houdt het heel snel op met ondernemen. Vergeet daarbij nooit dat een klant die jou te laat betaalt jou ook in financiële problemen brengt, ondanks de mooie omzet of de te realiseren winst. Cash is king!

 

 

Het hoeft niet allemaal in een keer perfect te zijn. Zorg dat je in het begin niet te strak in de leer bent met je eerste gekozen pad. Probeer ook niet meteen een “wereldorganisatie” neer te zetten. Het is vaak in het begin de …

Leiderschaps-DNA

in

Leidinggeven is, vind ik, niet zo moeilijk. Je hoeft er geen dikke boeken voor te lezen en te leren. Maar wat moet een echte leider nu eigenlijk aan boord hebben aan talenten, aan DNA om zich tot een succesvol leider te kunnen ontwikkelen?

  • Je moet kunnen omgaan met complexiteit om allerlei verbanden, op de korte en de lange termijn, te overzien en te leggen. Helder doelgericht kunnen denken vereist enig denkvermogen.
  • Aanwezigheid van passie voor mensen en je business is ook zeker van belang.
  • Fatsoenlijke communicatievaardigheden gecombineerd met enige extravertheid helpen echt.
  • Een hoog energie niveau, niet alleen bij jezelf,  maar dat ook kunnen vrij maken bij je medewerkers.
  • Je moet kunnen focussen op waar het in de business waar je in zit wel en niet om gaat en dus kunnen kiezen, besluitvaardig zijn en prioriteiten kunnen stellen.
  • Resultaatgerichtheid gecombineerd met een proactieve levenshouding, maar tegelijk het vermogen hebben om soms ook even niets te doen, omdat je ook niet meteen alles weet.
  • Een beteugeld ego en een realistische kijk op je eigen mogelijkheden. Wie ben je in relatie tot je mensen en klanten.
  • Je moet leren kijken naar het gedrag van de mensen binnen je bedrijf. Wat kunnen ze? Hoe doen ze het? Hoe werken ze samen? Dat je daarna je mensen moet durven aanspreken op wat ze doen, of niet doen, is dan een logisch vervolg cq gevolg.
  • Je moet durven saneren. Dat geeft weer ruimte voor nieuw talent.

Dat zijn eigenschappen waarvan ik vind dat die in ieder geval aanwezig moeten zijn bij iemand die ik, of zichzelf, als (toekomstig) leider zie.

De Big Five
Wat vinden psychologen ervan? Zij zijn het erover eens, zo lees ik, dat iemands persoonlijkheid is te typeren aan de hand van 5 dimensies en facetten: de Big Five genaamd. “Extraversie, vriendelijkheid, zorgvuldigheid, emotionele stabiliteit en openheid voor ervaringen. Wie hoog scoort op extraversie is energiek, vrolijk, duidelijk aanwezig, uitbundig.
Wie laag scoort op vriendelijkheid is weinig inschikkelijk, nauwelijks empathisch,intolerant. Zorgvuldige mensen zijn consciëntieus en gedisciplineerd,vasthoudend en bedachtzaam. Ben je emotioneel niet stabiel, dan ken je meer angst en schaamte, ben je …

Liever zilver dan goud

in

Veel mensen hebben de neiging perfectie na te streven in het ondernemerschap en dat leidt nu net niet tot stappen voorwaarts. Tegen de tijd dat je op een tien zit is de wereld toch weer net een beetje anders en moet je toch weer aan het veranderen. Geen zesjes cultuur maar ook niet willen gaan voor dikke tienen. Gewoon gaan voor een acht.

Perfectie is het kwade van het goede

Goed=goed. Leg de doelen haalbaar neer en vergeet niet dat je met mensen werkt. Mensen die fouten maken maar ook mensen die (zelf)vertrouwen nodig hebben.
Juist het najagen van perfectie vormt vaak een belemmering voor verbetering. Ik heb mijn mensen altijd voorgehouden dat een 8 prima is, dat we eigenlijk niet méér willen binnen ons bedrijf en dat er rustig enige deviatie rondom deze 8 mag zijn. Met een 8 (=dus zilver) als streven lever je, op de lange termijn bezien, altijd de beste prestaties, werkt iedereen met plezier en hou je het kwaliteitsniveau gegarandeerd het langste vol. 



Wij hebben het in Nederland met onze sporters ook altijd zo dat geroep over “gaan voor een 10”. We sturen een heren hockeyteam naar Londen wat in de voorbereiding nu niet precies ‘stond’. Maar toch ‘gaan’ we voor goud. En als het dan zilver is zijn we teleurgesteld. Terwijl we een méér dan perfecte prestatie geleverd hebben, om trots op te zijn.

We gaan met een dressuurploeg naar Londen waar zelfs de echte wereldtop, Adelinde, nog een paar weken voor uitzending vormbehoud moet tonen, over vertrouwen geven gesproken, en als het dan ‘maar’ zilver wordt dan zijn we ontevreden, terwijl we een paar weken daarvoor nog twijfelden aan haar deelname.

Zwemsters die na 4 jaar keihard trainen een honderdste van een seconde tekort komen in een olympische estafette finale en ‘maar’ zilver halen ‘stellen teleur’. Het zijn toch geen machines!

Nummer 1 blijven is bijna onmogelijk
Was het niet Johan Cruijff die uitsprak dat nummer 1 worden moeilijk is, maar nummer 1 blijven bijna onmogelijk. Epke Z moest zijn afvaardiging enkele weken voor Londen zelfs nog juridisch bevechten.

Voor alle duidelijkheid, ik …

Beslissen

in ,

Om een bepaalde visie, tactiek, strategie of gevoel helder en begrijpelijk neer te zetten, heb ik mezelf aangeleerd om er een gezegde bij te zoeken of te (her)schrijven. De zogenoemde oneliners. Een makkelijke, duidelijke manier van communiceren vind ik.

“Denken durven, doen en doorzetten” is er één van. “Trekken, vullen, binden”, ook zo eentje. Het wat bijbelse “Wie de eerste steen werpt kan ’m terug verwachten” vind ik zelf ook wel een geslaagde. “Leidinggeven is niets anders dan verantwoordelijk zijn voor de fouten van een ander” maakt vaak veel indruk op jonge leidinggevenden in opleiding.

Spreuk van mijn vader
Zelf werd ik dik 50 jaar geleden door mijn vader gewezen op een bepaalde houding die me tot vandaag een duidelijke visie geeft, op wat in mijn ogen nu één van de grootste kwaliteitsproblemen bij jonge managers is. Deze oneliner, vroeger spreuk geheten, toen van mijn vader geleerd en nog steeds door mij gehanteerd, luidt:



Haarfijn wordt hiermee aangegeven wat het grootste probleem van het huidige managementpotentieel is: besluiteloosheid. Overal wil je management over meepraten, het poldermodel ten top. Is men door omstandigheden ergens niet over gehoord, dan werkt dat tegenwoordig zelfs demotiverend en ben je als baas een dictator, solist of noem maar op. Maar zelf echt beslissen? Ho maar!
Ja, ik weet het, er zijn drie soorten mensen: zij die dingen dóen gebeuren, zij die de dingen zíen gebeuren en zij die zich afvragen wát er nu eigenlijk gebeurt. Maar goede managers zijn altijd mensen die de dingen dóen gebeuren.

Goede managers zijn altijd mensen die de dingen dóen gebeuren.


Overleg is goed, noodzakelijk zelfs. Maar zelf een beslissing nemen, jezelf eindverantwoordelijk maken voor de definitieve keuze en dat niet aan je baas overlaten om dan maar ingedekt te zijn, is veel beter.

Beslissingen zijn er om te nemen, want het grootste risico in het zakenleven is niets te beslissen. Mensen die niets beslissen lijden dan wel niet en zij hebben geen zorgen. Maar ze maken niet mee hoe het voelt om dingen te veranderen, te laten groeien en echt te ondernemen.

Beslissen doe je ook nog een beetje …

Opknappertje

in

Tijd en geduld zijn aparte fenomenen vind ik. De belangrijkste dingen in het leven hebben tijd nodig. Soms zeg ik “een te laat genomen beslissing is bijna altijd een foute beslissing”. Maar aan de andere kant weet ik dat het verschil tussen een goede of een slechte beslissing gewoon even geduldig wachten kan zijn.

Timing is een belangrijke eigenschap van het succes van een ondernemer. Timing is gevoel, geduld, maar het is ook: als je snel kunt beslissen, kun je ook snel weer veranderen. En die eigenschap, dat snel durven beslissen, maakt je ook veel minder bang om fouten te maken. Je kunt je fouten dan immers ook altijd snel herstellen. Of:




Soms moet je zelfs gebruik maken van een vertragingstactiek om succes te hebben. De spreuk “alles wat groeit heeft tijd nodig”, vind ik zelf ook een mooie. Gras gaat immers niet sneller groeien als je er aan gaat trekken.

Jonge raden
Toen ik 68 jaar werd heb ik al mijn RvC- en RvA-taken opgezegd. Bedrijven moeten zorgen dat hun raden jong blijven, vind ik. Dan moet je ook zelf het goede voorbeeld geven en vertrekken. Daarnaast leerde ik van mijn moeder dat je bij een feest op het hoogtepunt moet vertrekken. Dat werd weer bevestigd door de vele mooie afscheidswoorden bij mijn vertrek uit deze gremia…. Over timing gesproken, net voor de Corona-ellende…. nu snel beslissingen móeten nemen over iets waar ik ook niet op mijn ervaring kon steunen dat kan ik nu mooi aan anderen overlaten. Zeeën van tijd lagen plotseling voor me.

Opknappertje
Wat te doen? Sleutelen aan een opknappertje werd gesuggereerd. Ik ken mensen die als hobby een oude auto, klassieker of nostalgische eend opknappen en daar, met veel passie, veel tijd aan besteden. Overigens vaak zonder veel start ervaring, maar met veel tijd en geduld waardoor vanzelf inzicht ontstaat in technische processen die je eerder alleen maar beheerste vanuit het gaspedaal. Maar ik heb helemaal niets met techniek én niets met auto’s alhoewel ik een mooie, grote, veilige rij. Ik zoek een bedrijf als opknappertje, dacht ik. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vond mijn …

Niet schrikken: de wet van 2 in ICT

in , , ,
Heel lang geleden, misschien wel 40 jaar, heb ik de conclusie getrokken dat, als je met wat voor ICT-project dan ook bezig bent, de wet van 2 geldt:
  • het duurt twee keer zo lang
  • het kost twee keer zo veel
  • het kan twee keer zo weinig

Ik heb zowel binnen mijn eigen bedrijven als binnen de bedrijven waar ik commissaris of adviseur was nooit iets anders geconstateerd… 40 jaar lang gold de wet van 2 voor ICT eigenlijk overal. Maar nu plotseling loop ik tegen de uitzondering die de regel bevestigt aan.

Website opfrissen

Na 10 jaar wilde ik mijn blog uitstraling wat opfrissen. Ik belde na enig google en denkwerk een van de eigenaren van Newmore. “Luc, mijn site mag een keertje weer anno nu gemaakt worden, kunnen jullie dat?”

Drie dagen later zaten we 1.5 uur aan tafel. Twee dagen later de offerte, daarna het akkoord over de prijs. Een strak helder intake gesprek volgde: “Wat wil je? Hoe wil je het? En ben je ook bereid naar ons te luisteren als wij denken dat wat jij wilt anders moet?”

“Ben je ook bereid naar ons te luisten als wij denken dat wat jij wilt anders moet?”


Akkoord, wat kost het definitief en wanneer klaar? Nu: kosten binnen budget, tijdlijn gehaald, het spul staat goed en het werkt!

Team Newmore bedankt.

Beste lezers/volgers niet schrikken als u op mijn blogsite terecht komt. Ja ik ben het echt, anno 2020!

Abel

…

Het eigen verdienmodel

in ,

Op LinkedIn las ik onderstaande column van Jos Govaart. Hij is Communication Strategist en eigenaar bij Coopr. Ik wilde dit graag even met jullie delen, het is namelijk het lezen waard.

Ik ben gewend om te ondernemen en initiatief te nemen. Het frustreert enorm dat dat momenteel niet kan. En dat is nog niet het ergste. Het meest vervelende is, is dat er geen perspectief en uitzicht is. Er is geen duidelijk pad uit te stippelen, met duidelijke tijdslijnen. Je kunt niet meer doen dan veel lezen, nadenken en afwegingen maken die je op korte termijn overeind houden en je op lange termijn sterk genoeg houden. Ik ervaar dat als moeilijk.

Ik heb in meer dan 10 jaar lang ondernemen altijd Nee geantwoord op de vraag: “Voel je geen grote druk dat je voor 30 salarissen en gezinnen moet zorgen?”. Ik had dat nooit. Altijd een rotsvast geloof in ons eigen kunnen. En nu zullen we steeds keuzes moeten maken. Grijp je niet in om alle banen te beschermen. Of grijp je heel voorzichtig in, om de meeste banen te beschermen. Het zijn duivelse dilemma’s met persoonlijk leed tot gevolg. Het zijn zorgen die veel ondernemers zullen herkennen. We hebben Coopr gebouwd tijdens de vorige recessie. Voor recessies waren we niet bang. Want dan komt het aan op waar we goed in zijn. Creativiteit, doorzettingsvermogen en een goed netwerk, er lagen altijd wel kansen. Ik ben op dit moment continu op zoek naar de juiste knop voor de toekomst. In een situatie met veel onzekerheid en een nogal troebel uitzicht.

Piekte Rutte te vroeg als groot staatsman?
Morgenavond om 19.00 zal premier Rutte vertellen wat de volgende stappen zijn in het bezweren van de Corona-crisis. Het zal mij verbazen als er veel enthousiasme zal zijn over dat verhaal. Het is nog niet zo lang geleden dat van premier Rutte gezegd werd, dat hij zich nu gedraagt als een groot staatsman. Hoewel ik dat toen wel begreep, en misschien ook zelf wel gezegd heb, waren er toen ook genoeg slimme mensen die zeiden dat dat oordeel veel te vroeg kwam. It …

Amsterdam door Annemarie

in

In de Telegraaf las ik de collumn van Annemarie van Gaal. De titel van de collumn is ‘Wat past er nog bij Amsterdam?’ Ik wilde dit graag met jullie delen. 

Het leven is een feestje als je ’s avonds laat op een sloepje door de Amsterdamse grachten vaart. Met zijn vele lichtjes en mooie bruggetjes heeft Amsterdam by night iets magisch en met een maximumsnelheid van een paar kilometer per uur heb je tijd genoeg om de omgeving te bekijken en de opvarenden van andere sloepjes vriendelijk te groeten.

Binnenkort is dit feest afgelopen want vanaf de komende zomer mag er niet meer gevaren worden tussen 11 uur ’s avonds en 7 uur ’s morgens. Waarom, vraagt u zich af? Nou gewoon, het Amsterdamse gemeentebestuur wil het niet meer hebben. Ik geloof best dat er ieder jaar een paar dronken jongeren zijn die overlast geven, maar een paar raddraaiers is toch geen reden om iedereen zijn vaartochtje te verbieden?

Nee, de gemeente is onverbiddelijk. Zij willen niet meer ’s nachts handhaven, dus verbieden ze boottochtjes voor iedereen, ook voor hen die zich keurig aan de regels houden. Wie geen overlast bezorgt, is de dupe.

Wat volgt er, vraag ik me af. Geen boten meer tijdens de Gay Pride? Niet meer varen op Koningsdag vanwege de overlast? Boten horen bij Amsterdam en een beetje overlast hoort bij een grote stad. Dat is een kwestie van accepteren en als je dat niet wilt, moet je op het platteland gaan wonen.

Een groep die in ieder geval nooit overlast bezorgt zijn de opvarenden van de luxe cruiseschepen die in Amsterdam aanmeren. Soms zie ik vanaf de kade zo’n immens schip de stad binnenvaren. Ik kan mijn ogen er nooit vanaf houden, zo mooi vind ik het.

Jammer maar helaas
Deze aanblik zal binnenkort niet meer te zien zijn want niet alleen de kleine bootjes worden geweerd, de grote ook. Die prachtige cruiseschepen met duizenden vermogende toeristen aan boord moeten vanaf volgend jaar acht euro per persoon per dag aan de gemeente gaan betalen als ze aanmeren. Wethouder Udo Kock van Amsterdam vindt namelijk …

Crypto technologie

in ,

‘Crypto technologie’ is voor mij een moeilijke materie en gaat veel verder dan de populaire termen ‘bitcoin’ en ‘blockchain’. Omdat ik zulke ontwikkelingen op zijn minst wil leren begrijpen lees ik tientallen artikelen (meestal toegezonden door mijn zoon), waar ik zo goed als echt helemaal niks van snap totdat ik denk dat ik het een “soort van beetje” snap.

Het enthousiasme en het geloof in de technologie van diegene die er volop mee bezig zijn qua toekomstige ontwikkelingen laten mij ook echt geloven dat het internet zoals we het nu kennen als gevolg van deze nieuwe technieken gaat veranderen. Helaas betekent dat niet altijd direct dat het er beter op wordt. Iedereen dacht dat internet de hele wereld zou verbinden en als het ware iedereen als vrienden in elkaars armen zou doen vallen. Nu zie je dat (online) xenofobie alleen maar sterker lijkt te worden, haat aangewakkerd wordt en racisme in zo’n beetje onder elk artikel voorkomt.

Crypto
Maar er zitten zoveel interessante kanten aan crypto, dat ik heel erg benieuwd ben wat het gaat brengen en wat het gaat veranderen in het leven. Weinig beleggingen zijn nu zo omstreden en gehypet als de Bitcoin. Voor weinig beleggingen wordt zo gewaarschuwd voor extreme koersontwikkelingen en voor oplichting. En van geen enkele belegging hebben mensen zo weinig kaas gegeten als van de crypto valuta. Ik ben ook nog nooit iemand tegen gekomen die mij met enige motivatie kan aangeven waarom de koers zo extreem stijgt en daalt. Enkel de opmerking “ja dat is een kwestie van vraag en aanbod…”.

 

 

Begrotingen en dus reguleringen
Daarentegen begrijp ik wel dat de Bitcoin ruggengraat, de blockchain is. En in zijn huidige ontwikkeling straks banken, accountants, creditcards, notarissen, pensioen- en verzekeringsbedrijven volstrekt zal veranderen. Of wat zal er voor het internationale handelsverkeer gaan veranderen als bijvoorbeeld dollar, euro en renminbi via blockchain aan elkaar geknoopt worden als een soort uniforme global cryptovaluta muntunie eenheid? En de drie (usa/eurozone/china) toezichthouders van deze munt eenheden die samenwerking als een soort wereldbank-boekhouding-van -het -betalingsverkeer gaan bewaken i.p.v. ieder voor zich? Mensen die denken dat we in …