Artikelen door

Opknappen van maaltijdservice.nl

27 mei 2020 in /door

Tijd en geduld zijn aparte fenomenen vind ik. De belangrijkste dingen in het leven hebben tijd nodig. Soms zeg ik “een te laat genomen beslissing is bijna altijd een foute beslissing”. Maar aan de andere kant weet ik dat het verschil tussen een goede of een slechte beslissing gewoon even geduldig wachten kan zijn.

Timing is een belangrijke eigenschap van het succes van een ondernemer. Timing is gevoel, geduld, maar het is ook: als je snel kunt beslissen, kun je ook snel weer veranderen. En die eigenschap, dat snel durven beslissen, maakt je ook veel minder bang om fouten te maken. Je kunt je fouten dan immers ook altijd snel herstellen. Of:




Soms moet je zelfs gebruik maken van een vertragingstactiek om succes te hebben. De spreuk “alles wat groeit heeft tijd nodig”, vind ik zelf ook een mooie. Gras gaat immers niet sneller groeien als je er aan gaat trekken.

Jonge raden
Toen ik 68 jaar werd heb ik al mijn RvC- en RvA-taken opgezegd. Bedrijven moeten zorgen dat hun raden jong blijven, vind ik. Dan moet je ook zelf het goede voorbeeld geven en vertrekken. Daarnaast leerde ik van mijn moeder dat je bij een feest op het hoogtepunt moet vertrekken. Dat werd weer bevestigd door de vele mooie afscheidswoorden bij mijn vertrek uit deze gremia…. Over timing gesproken, net voor de Corona-ellende…. nu snel beslissingen móeten nemen over iets waar ik ook niet op mijn ervaring kon steunen dat kan ik nu mooi aan anderen overlaten. Zeeën van tijd lagen plotseling voor me.

Opknappertje
Wat te doen? Sleutelen aan een opknappertje werd gesuggereerd. Ik ken mensen die als hobby een oude auto, klassieker of nostalgische eend opknappen en daar, met veel passie, veel tijd aan besteden. Overigens vaak zonder veel start ervaring, maar met veel tijd en geduld waardoor vanzelf inzicht ontstaat in technische processen die je eerder alleen maar beheerste vanuit het gaspedaal. Maar ik heb helemaal niets met techniek én niets met auto’s alhoewel ik een mooie, grote, veilige rij. Ik zoek een bedrijf als opknappertje, dacht ik. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vond mijn …

Niet schrikken: de wet van 2 in ICT

11 mei 2020 in , , , /door
Heel lang geleden, misschien wel 40 jaar, heb ik de conclusie getrokken dat, als je met wat voor ICT-project dan ook bezig bent, de wet van 2 geldt:
  • het duurt twee keer zo lang
  • het kost twee keer zo veel
  • het kan twee keer zo weinig

Ik heb zowel binnen mijn eigen bedrijven als binnen de bedrijven waar ik commissaris of adviseur was nooit iets anders geconstateerd… 40 jaar lang gold de wet van 2 voor ICT eigenlijk overal. Maar nu plotseling loop ik tegen de uitzondering die de regel bevestigt aan.

Website opfrissen

Na 10 jaar wilde ik mijn blog uitstraling wat opfrissen. Ik belde na enig google en denkwerk een van de eigenaren van Newmore. “Luc, mijn site mag een keertje weer anno nu gemaakt worden, kunnen jullie dat?”

Drie dagen later zaten we 1.5 uur aan tafel. Twee dagen later de offerte, daarna het akkoord over de prijs. Een strak helder intake gesprek volgde: “Wat wil je? Hoe wil je het? En ben je ook bereid naar ons te luisteren als wij denken dat wat jij wilt anders moet?”

“Ben je ook bereid naar ons te luisten als wij denken dat wat jij wilt anders moet?”


Akkoord, wat kost het definitief en wanneer klaar? Nu: kosten binnen budget, tijdlijn gehaald, het spul staat goed en het werkt!

Team Newmore bedankt.

Beste lezers/volgers niet schrikken als u op mijn blogsite terecht komt. Ja ik ben het echt, anno 2020!

Abel

…

Het eigen verdienmodel

23 april 2020 in , /door

Op LinkedIn las ik onderstaande column van Jos Govaart. Hij is Communication Strategist en eigenaar bij Coopr. Ik wilde dit graag even met jullie delen, het is namelijk het lezen waard.

Ik ben gewend om te ondernemen en initiatief te nemen. Het frustreert enorm dat dat momenteel niet kan. En dat is nog niet het ergste. Het meest vervelende is, is dat er geen perspectief en uitzicht is. Er is geen duidelijk pad uit te stippelen, met duidelijke tijdslijnen. Je kunt niet meer doen dan veel lezen, nadenken en afwegingen maken die je op korte termijn overeind houden en je op lange termijn sterk genoeg houden. Ik ervaar dat als moeilijk.

Ik heb in meer dan 10 jaar lang ondernemen altijd Nee geantwoord op de vraag: “Voel je geen grote druk dat je voor 30 salarissen en gezinnen moet zorgen?”. Ik had dat nooit. Altijd een rotsvast geloof in ons eigen kunnen. En nu zullen we steeds keuzes moeten maken. Grijp je niet in om alle banen te beschermen. Of grijp je heel voorzichtig in, om de meeste banen te beschermen. Het zijn duivelse dilemma’s met persoonlijk leed tot gevolg. Het zijn zorgen die veel ondernemers zullen herkennen. We hebben Coopr gebouwd tijdens de vorige recessie. Voor recessies waren we niet bang. Want dan komt het aan op waar we goed in zijn. Creativiteit, doorzettingsvermogen en een goed netwerk, er lagen altijd wel kansen. Ik ben op dit moment continu op zoek naar de juiste knop voor de toekomst. In een situatie met veel onzekerheid en een nogal troebel uitzicht.

Piekte Rutte te vroeg als groot staatsman?
Morgenavond om 19.00 zal premier Rutte vertellen wat de volgende stappen zijn in het bezweren van de Corona-crisis. Het zal mij verbazen als er veel enthousiasme zal zijn over dat verhaal. Het is nog niet zo lang geleden dat van premier Rutte gezegd werd, dat hij zich nu gedraagt als een groot staatsman. Hoewel ik dat toen wel begreep, en misschien ook zelf wel gezegd heb, waren er toen ook genoeg slimme mensen die zeiden dat dat oordeel veel te vroeg kwam. It …

Amsterdam door Annemarie

10 december 2018 in /door

In de Telegraaf las ik de collumn van Annemarie van Gaal. De titel van de collumn is ‘Wat past er nog bij Amsterdam?’ Ik wilde dit graag met jullie delen. 

Het leven is een feestje als je ’s avonds laat op een sloepje door de Amsterdamse grachten vaart. Met zijn vele lichtjes en mooie bruggetjes heeft Amsterdam by night iets magisch en met een maximumsnelheid van een paar kilometer per uur heb je tijd genoeg om de omgeving te bekijken en de opvarenden van andere sloepjes vriendelijk te groeten.

Binnenkort is dit feest afgelopen want vanaf de komende zomer mag er niet meer gevaren worden tussen 11 uur ’s avonds en 7 uur ’s morgens. Waarom, vraagt u zich af? Nou gewoon, het Amsterdamse gemeentebestuur wil het niet meer hebben. Ik geloof best dat er ieder jaar een paar dronken jongeren zijn die overlast geven, maar een paar raddraaiers is toch geen reden om iedereen zijn vaartochtje te verbieden?

Nee, de gemeente is onverbiddelijk. Zij willen niet meer ’s nachts handhaven, dus verbieden ze boottochtjes voor iedereen, ook voor hen die zich keurig aan de regels houden. Wie geen overlast bezorgt, is de dupe.

Wat volgt er, vraag ik me af. Geen boten meer tijdens de Gay Pride? Niet meer varen op Koningsdag vanwege de overlast? Boten horen bij Amsterdam en een beetje overlast hoort bij een grote stad. Dat is een kwestie van accepteren en als je dat niet wilt, moet je op het platteland gaan wonen.

Een groep die in ieder geval nooit overlast bezorgt zijn de opvarenden van de luxe cruiseschepen die in Amsterdam aanmeren. Soms zie ik vanaf de kade zo’n immens schip de stad binnenvaren. Ik kan mijn ogen er nooit vanaf houden, zo mooi vind ik het.

Jammer maar helaas
Deze aanblik zal binnenkort niet meer te zien zijn want niet alleen de kleine bootjes worden geweerd, de grote ook. Die prachtige cruiseschepen met duizenden vermogende toeristen aan boord moeten vanaf volgend jaar acht euro per persoon per dag aan de gemeente gaan betalen als ze aanmeren. Wethouder Udo Kock van Amsterdam vindt namelijk …

Crypto technologie

31 juli 2018 in , /door

‘Crypto technologie’ is voor mij een moeilijke materie en gaat veel verder dan de populaire termen ‘bitcoin’ en ‘blockchain’. Omdat ik zulke ontwikkelingen op zijn minst wil leren begrijpen lees ik tientallen artikelen (meestal toegezonden door mijn zoon), waar ik zo goed als echt helemaal niks van snap totdat ik denk dat ik het een “soort van beetje” snap.

Het enthousiasme en het geloof in de technologie van diegene die er volop mee bezig zijn qua toekomstige ontwikkelingen laten mij ook echt geloven dat het internet zoals we het nu kennen als gevolg van deze nieuwe technieken gaat veranderen. Helaas betekent dat niet altijd direct dat het er beter op wordt. Iedereen dacht dat internet de hele wereld zou verbinden en als het ware iedereen als vrienden in elkaars armen zou doen vallen. Nu zie je dat (online) xenofobie alleen maar sterker lijkt te worden, haat aangewakkerd wordt en racisme in zo’n beetje onder elk artikel voorkomt.

Crypto
Maar er zitten zoveel interessante kanten aan crypto, dat ik heel erg benieuwd ben wat het gaat brengen en wat het gaat veranderen in het leven. Weinig beleggingen zijn nu zo omstreden en gehypet als de Bitcoin. Voor weinig beleggingen wordt zo gewaarschuwd voor extreme koersontwikkelingen en voor oplichting. En van geen enkele belegging hebben mensen zo weinig kaas gegeten als van de crypto valuta. Ik ben ook nog nooit iemand tegen gekomen die mij met enige motivatie kan aangeven waarom de koers zo extreem stijgt en daalt. Enkel de opmerking “ja dat is een kwestie van vraag en aanbod…”.

 

 

Begrotingen en dus reguleringen
Daarentegen begrijp ik wel dat de Bitcoin ruggengraat, de blockchain is. En in zijn huidige ontwikkeling straks banken, accountants, creditcards, notarissen, pensioen- en verzekeringsbedrijven volstrekt zal veranderen. Of wat zal er voor het internationale handelsverkeer gaan veranderen als bijvoorbeeld dollar, euro en renminbi via blockchain aan elkaar geknoopt worden als een soort uniforme global cryptovaluta muntunie eenheid? En de drie (usa/eurozone/china) toezichthouders van deze munt eenheden die samenwerking als een soort wereldbank-boekhouding-van -het -betalingsverkeer gaan bewaken i.p.v. ieder voor zich? Mensen die denken dat we in …

Writer’s block

13 juli 2018 in , /door

Ik krijg regelmatig, maar te weinig, van diverse volgers van mijn blog interessante artikelen, quotes, eigen meningen en links door gestuurd. Hier haal ik dan vaak weer inspiratie of onderdeeltjes uit die ik dan weer gebruik en verwerk in mijn blogs, publiceer als quote etc. Zelfs soms als aanpassingen met terugwerkende kracht in reeds gepubliceerde blogs verwerk. Daar worden ze immers alleen maar beter van.

Soms is het beter een heel artikel of link los door te geven vanwege de hoge mate van interessantheid of actualiteit. Ik heb  daar een rubriek in mijn blog voor genaamd “nieuwstips”.

Samen sterk
Twee mensen weten, denken, horen en lezen meer dan een. Daarom verzoek ik u vriendelijk zodra u in uw ogen lezenswaardige feiten, nieuwtjes, quotes en interessante ontwikkelingen tegen komt, deze aan mij door te geven per mail: aslippens@live.nl of ga naar onze contactpagina. Ik ga dan met mijn blog als draaipunt functioneren onder het motto:…

We zijn gek geworden op kantoor

27 juni 2018 in /door

Ik wilde dit artikel uit NRC.next, geschreven door Japke-D Bouma, graag met jullie delen.

We zijn gek geworden op kantoor. Negen maanden lang onderzocht Japke-d. Bouma het nut van managementhypes en jeukjargon. Wat heeft ze daarvan geleerd? ‘Agile’ werken is gewoon je boerenverstand gebruiken en ‘professionals’ zijn vakmensen. Verder is een organisatie ‘kantelen’ niets meer dan behoedzaam veranderen als dat nodig is, is ‘sturing geven’ hetzelfde als ‘de regie pakken’ en betekent ‘in je kracht staan’ dat je iets vrijwillig doet – niet omdat anderen dat van je verlangen.

Pfjiew.

Ik heb een hoop geleerd jongens, de afgelopen negen maanden, toen ik elke week voor jullie kantoorhypes en managementjargon mocht onderzoeken. Ik sprak met ceo’s, ‘chief engagement officers’ en succesgoeroes, om antwoorden te vinden op vragen die ik al zo lang over werken op kantoor had. En ik kreeg behoorlijk wat antwoorden.

Bijvoorbeeld waarom we met z’n allen in open kantoortuinen zitten en gek worden van het lawaai van onze collega’s. Dat is omdat architecten tegenwoordig nu eenmaal dol zijn op ‘geile kantoren’ – grote open ruimtes die meer op legbatterijen lijken. Dat die hobby ervoor zorgt dat we met z’n allen een burn-out krijgen, is van ondergeschikt belang.

Hoe word je gelukkig op je werk? Dat weet ik nu ook. Niet door het aanstellen van ‘chief happiness officers’ en ‘fun agents’, zoals zoveel bedrijven tegenwoordig doen. Wél door slechte managers te ontslaan, niet meer te beginnen aan onnodige reorganisaties en door te stoppen met overbodige procedures en de flexplek.

Ik leerde ook dat ‘governance’ gewoon ‘bestuur’ betekent, dat een ‘ultieme koffiebeleving’ een lekker bakkie pleur is, dat als mensen het over een ‘nieuwe organisatiestructuur’ hebben, ze eigenlijk een ‘extrabestuurslaag’ bedoelen en dat de functietitel ‘secretaresse’ hopeloos verouderd is, denigrerend zelfs. Je kan beter zeggen dat je ‘assistant’ bent – in het Engels uitgesproken, uiteraard. Dat klinkt ook veel beter in de kroeg, als anderen zich voorstellen als ‘content marketeer’, ‘storyteller’ en ‘scrum master’.

Over dat Engels gesproken, ik leerde ook wat ‘ chapter leads ’, ‘backlogs’, ‘tribes’ en ‘squads’ zijn. Dat zijn respectievelijk teamleiders, plannen, groepjes …

Burenruzie

8 maart 2018 in /door

Als je in de situatie bent dat er over jou of over je bedrijven met grote regelmaat en al jaren, geschreven of verteld wordt dan leer je de waarde van “nieuws” uitstekend kennen. Of het nu radio of tv-journalisten zijn of de schrijvende pers: er is óf echt heel erg weinig kennis van zaken óf een grote journalistieke sensatielust. Van een persbericht op de juiste manier lezen of de cijfertjes netjes overnemen is vaak geen sprake. Laat staan van enig inzicht hoe binnen ondernemingen bedrijfsprocessen (moeten) lopen. Dus verzinnen we er maar wat op los.

Oude internetinformatie, die toen ook vaak al niet klopte, wordt als waarheid en ook nog volledig uit zijn context getrokken, jaren later aangehaald. Dan nog een grote dosis “sprookjes voor volwassenen” talent er overheen inclusief een sausje negativiteit, zie hier ik heb weer een pagina vol sensatietekst gevuld of een spetterend itempje voor tv klaar. Jammer, kan veel beter.

Zo schijnt er, aldus de nationale pers, in Veghel al jaren een burenruzie te heersen, tussen twee bedrijven en twee families, “slechts gescheiden door water”, om het nog eens extra lekker smeuïg te laten klinken. Ik kan u met de hand op mijn hart verzekeren dat beide families daar zelf niets in herkennen. Er is ook geen sprake van jaloezie, want jaloezie is vooral een gebrek aan zelfvertrouwen. En daar ontbreekt het ieder van ons echt niet aan.

Ondernemen op je eigen manier
Natuurlijk onderneemt iedereen op zijn eigen manier en natuurlijk gebeurt dat ondernemen dicht bij je zelf en je familiecultuur/opvoeding en je familie gewoontes. Dan krijg je uiteraard ook verschillende ondernemingen ook al zit je in dezelfde markt, maar dat geeft echt geen ruzie. Dat is geen goed of fout. Bij de ene familie barst het van de hockeyers (en dus sponsort Sligro het Belgische nationale hockeyteam) en bij de andere barst het van de golfers. Koen is goed bevriend met de ene broer van een andere bekende Veghelse (bouw) familie en Frits met de andere broer. Ik slaap graag bij een Van der Valk en Frits het liefst naast een Van der Valk. …

Alibaba Weert

2 maart 2018 in /door

Gezien op Tegenlicht? Een heldere uiteenzetting hoe vanuit China en Alibaba het winkelbeeld van Weert zal gaan veranderen, onomkeerbaar. Kijken!…

Facebook

5 september 2015 in /door

Zoals jullie weten zit ik niet op Facebook. Ik probeer dan ook vrienden te maken buiten Facebook om.

Daarom ga ik vaak de straat op en vertel aan voorbijgangers dat ik goed geslapen heb, wat ik gegeten heb, hoe ik me voel, wat ik aan het doen ben en wat ik nog ga doen. Ik luister naar de gesprekken van anderen en dan zeg ik hun: “ik vind dit leuk”.

Resultaat: ik heb al drie mensen die me volgen. 2 politieagenten en 1 psychiater.…

Retail-watching in Veghel

2 september 2015 in /door

Dit onderstaande bericht is geschreven door Hans van Tellingen, Algemeen directeur van Strabo.

Al jaren is hét toverwoord in de retail ‘beleving’. Beleving is de panacee voor veel problemen. Beleving verbetert het functioneren van het winkelgebied. Beleving is hét antwoord op ‘internet’. Nu zeg ik niet dat dit allemaal onzin is. Maar is beleving iets nieuws? En is beleving inderdaad dé oplossing voor de complete retail? Nee! Een jaar of vijftien geleden hadden we het over ‘leisure’. En daarvoor was het ook al duidelijk dat ‘winkelen’ meer is dan alleen maar ‘functioneel aankopen doen’. Wij wisten toen al dat menig consument het verrichten van aankopen ziet als een favoriete tijdsbesteding. Beleving is daarom niet nieuw. Beleving was er altijd al.

Beleving moet ‘passend’ zijn. In een prachtige oude binnenstad is er al sprake van een natuurlijk soort beleving. En in een degelijke shopping mall kunnen passende evenementen en een mooi design ook zorgen voor extra toestroom van klandizie. Daarbij zullen in een wijkwinkelcentrum gezellige en kneuterige elementen als een clown met ballonnen best tot extra toeloop leiden.

Maar wat als het winkelgebied zelf niet in orde is? Zoals in Veghel? Waar de concurrentie van Uden moordend is? Waar het kernwinkelgebied een versnipperd geheel is? En de belangrijkste winkelstraat een benauwende indruk maakt? Waar er dus geen sfeer is? Waar de concurrentie van internet zeker niet de hoofdmoot zal zijn in het krachtenveld? Waar de problematiek dus eigenlijk een vastgoedprobleem betreft, gecombineerd met een slechte marktpositie gezien de concurrentie met Uden?

In een dergelijk geval heeft het uitsluitend toevoegen van beleving weinig zin. Waar heb ik het concreet over? In het najaar van 2013 werd met veel bombarie een concept toegepast waarbij voor heel veel geld werd geïnvesteerd in led-lampjes in een (voorheen) donker steegje. Dit zou dé oplossing brengen voor Veghel. Ik citeer de initiatiefnemers: ”Er moet een belevingsgebied gecreëerd worden door de zintuigen met dynamische en interactieve verlichting, geluid en de beleving van groen te prikkelen. Daarnaast moet een slim gebruik van internettoepassingen de bezoeker meer bij zijn omgeving betrekken.”

Nadere inspectie leerde dat het een beetje een armetierig …

Uit een inburgeringscursus

24 augustus 2015 in /door

Onlangs kwam ik dit artikel tegen uit het boek H. Kaldenbach, doe maar gewoon, 99 tips voor het omgaan met Nederlanders.

De tien kenmerken van ‘de’ Nederlandse hand.

  1. U loopt met een bijna gestrekte arm op de ander af.
  2. Bij het dichterbij komen moet u uw elleboog buigen. Daarmee regelt u de ‘juiste’ afstand.
  3. U moet uw réchterhand geven. Als die bijv. in een mitella zit, dan moet u zich excuseren.
  4. U moet uw hand verticaal houden, anders denken ze dat u dominant bent of ondergeschikt.
  5. Daarna moet u met de ‘oksel’ van uw duim stevig tegen de oksel van de andere duim botsen.
  6. Nu moet u stevig knijpen. Dat vinden Nederlanders niet dominant, dwingend of agressief, ze vinden het prettig ‘ferm’. Ze vinden u slap als u dit niet doet.
  7. Hoe lang moet u schudden? U schudt éénmaal stevig verticaal, er komen dan vanzelf twee naschokjes bij. Langer vasthouden mag absoluut niet. Dat vinden ze klef.
  8. Tijdens het schudden is het erg belangrijk dat u de ander recht in de ogen kijkt.
  9. Bij het schudden moet u bovendien ontspannen glimlachen. Een kort hoofdknikje wordt ook op prijs gesteld.
  10. Het is belangrijk dat u uw duim stevig in het zachte vlees van de ander drukt. Dat is als het ware de punt achter de zin. Dan voelt de ander dat u het méént!

Nederlanders zijn zich er niet bewust van dat hun handschudden deze tien kenmerken heeft. Ze denken, net als alle mensen, dat ze ‘gewoon’ zijn.

…