Burenruzie

Als je in de situatie bent dat er over jou of over je bedrijven met grote regelmaat en al jaren, geschreven of verteld wordt dan leer je de waarde van “nieuws” uitstekend kennen. Of het nu radio of tv-journalisten zijn of de schrijvende pers: er is óf echt heel erg weinig kennis van zaken óf een grote journalistieke sensatielust. Van een persbericht op de juiste manier lezen of de cijfertjes netjes overnemen is vaak geen sprake. Laat staan van enig inzicht hoe binnen ondernemingen bedrijfsprocessen (moeten) lopen. Dus verzinnen we er maar wat op los.

Oude internetinformatie, die toen ook vaak al niet klopte, wordt als waarheid en ook nog volledig uit zijn context getrokken, jaren later aangehaald. Dan nog een grote dosis “sprookjes voor volwassenen” talent er overheen inclusief een sausje negativiteit, zie hier ik heb weer een pagina vol sensatietekst gevuld of een spetterend itempje voor tv klaar. Jammer, kan veel beter.

Zo schijnt er, aldus de nationale pers, in Veghel al jaren een burenruzie te heersen, tussen twee bedrijven en twee families, “slechts gescheiden door water”, om het nog eens extra lekker smeuïg te laten klinken. Ik kan u met de hand op mijn hart verzekeren dat beide families daar zelf niets in herkennen. Er is ook geen sprake van jaloezie, want jaloezie is vooral een gebrek aan zelfvertrouwen. En daar ontbreekt het ieder van ons echt niet aan.

Ondernemen op je eigen manier
Natuurlijk onderneemt iedereen op zijn eigen manier en natuurlijk gebeurt dat ondernemen dicht bij je zelf en je familiecultuur/opvoeding en je familie gewoontes. Dan krijg je uiteraard ook verschillende ondernemingen ook al zit je in dezelfde markt, maar dat geeft echt geen ruzie. Dat is geen goed of fout. Bij de ene familie barst het van de hockeyers (en dus sponsort Sligro het Belgische nationale hockeyteam) en bij de andere barst het van de golfers. Koen is goed bevriend met de ene broer van een andere bekende Veghelse (bouw) familie en Frits met de andere broer. Ik slaap graag bij een Van der Valk en Frits het liefst naast een Van der Valk. Natuurlijk zijn er verschillen maar ruzie?

 

Ik slaap graag bij een Van der Valk en Frits het liefst naast een Van der Valk.

 

Dat mijn vader en de vader van Koen, maar ook mijn broer Jan, onze neef Joep en onze ome Nico (klinkt lekker Brabants) én Koen én ik zelf allemaal geiten fok(t)en zal, schat ik in, wel DNA bepaald zijn. Dat dit binnen onze Sligro en Emté bedrijven geleid heeft tot een werkelijk subliem harde en zachte geitenkazen assortiment, sappig lamsvlees, malse lamskoteletten en pittige saté kambing, is dan weer niet meer dan logisch. Overigens of het oude gezegde “de geit is de armelui’s koe” nog klopt…?

Karel was de eerste Veghelaar met een Jaguar. Dat Frits dan van racen houdt (en Max Verstappen sponsort) en dat dus de verreweg mooiste en meest opvallende vrachtwagenvloot van Nederland met Jumbo gelabeld is, lijkt dan geen toeval meer. Maar onze vrachtauto’s staan niet, zoals in dat werkelijk schitterende Jumbo reclamefilmpje, naast elkaar te “gassen” om als eerst bij de stoplichten op te trekken. Ik weet precies hoeveel levende pk’s ik op stal heb staan inclusief de hele afstamming, maar hoeveel pk er in de garage staat? Geen flauw idee! Bij Frits geldt dat voor zijn vele mechanische pk’s in zijn garages ongetwijfeld niet. We kennen van al deze pk’s dan ook nog exact het bouwjaar, ter ontspanning even niet bezig met ons boekjaar.

Verschillen te over
De ene familie moet en doet dat vanuit zijn beursgenoteerdheid in alle openheid (dus zonder welke interpretatiemogelijkheden over omzet en resultaten dan ook, want wettelijk IFRS bepaald). De ander kiest voor de cijfermatige beslotenheid van het familiebedrijf, inclusief eigen cijfermatige interpretatiemogelijkheden. Dat de een zijn medewerkers beloont met Sligro aandelen en de ander met kaartjes voor het circuit van Zandvoort is dan óók niet zo vreemd.

Sligro is de grootste worstenbroodjesverkoper ter wereld. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik toch ook graag even een La Place binnenschiet om daar een altijd lekker saucijzenbroodje te scoren. Kortom verschillen te over, maar geen haat en geen nijd.

 

Verschillen te over, maar geen haat en geen nijd.

 

Dat je elkaar scherp houdt (welke sterke concurrent doet dat niet?) is niet meer dan logisch. De een vanuit zijn foodretail- en de ander vanuit zijn foodservicetalenten. Maar dat is geen burenruzie. Dat je nu samen een deal doet van deze omvang en daar beiden heel blij mee bent getuigd van moed, inzicht, kunnen rekenen en visie.

We buurten wat af in Veghel. Heren journalisten u kunt rustig uit deze blog quoten. Ook nog een adviesje voor een mooie kop: Burenhulp.