Werkende vrouwen – Deel 2

Het moderne carriérepad is geen stijging op een ladder maar, veel realistischer, geklauter op een klimrek. Op een klimrek zijn er meer wegen naar boven en is ‘boven’ een breder begrip. Op mijn blog “werkende vrouwen” van enige weken geleden heb ik, zoals ik overigens verwachtte, veel reacties ontvangen. Ik ben hierin kennelijk niet duidelijk genoeg geweest, hoe ik er zelf mee omga en wat mijn eigen ervaringen zijn. Vandaar wat aanvulling (en mogelijk bijdrage aan de discussie).

Heb ik vrouwen in hun weg naar de top voldoende kansen gegeven? Het antwoord daarop is een volmondig “ja”. Waarbij ik aan moet vullen met: ”Ik wilde wel maar ik kon niet”. Een plaats in de top 10 van een beetje bedrijf houdt steevast werkweken van 50 à 60 uur hard werken in. Voorafgaand aan zo’n plek zit men meestal in een opleidings-/leer-/carrièretraject van zo’n jaar of 6 à 10. Je neemt uiteraard regelmatig hoogopgeleide vrouwen in opleiding voor zo’n toppositie aan. Leeftijd tussen 25 en 30 jaar. Met veel plezier en erg nuttig binnen mijn bedrijven. Maar helaas, het is vaak vruchtbare grond. 5 à 10 jaar later komen deze toptalenten bijna altijd enthousiast binnenlopen met het goede nieuws: “Ik ben zwanger”. Felicitaties alom. Na 16 weken afwezigheid in verband met de geboorte van de baby volgt bijna altijd de vraag om parttime te mogen gaan werken. Het kind voor een paar dagen in de week naar het kinderdagverblijf.
Einde zicht op die top 10 plek. Immers topfuncties vergen altijd 50 à 60 uur per week, fulltime. Na verloop van tijd komen kind 2 en kind 3. Dan wordt vaak gedurende de lagere schoolperiode volledig gestopt met werken. Daarna met een ervarings- en carrièregat van een jaar of 10, wil men weer aan de slag. Dit is een beetje mijn ervaringsbeeld tot en met vandaag.

Glazen plafond?
Thuis kennelijk wel, want ook de man kan stoppen met werken in de nieuwe gezinssituatie en de vrouw carrière laten maken. Maar dat gebeurt zelden. Glazen plafond op het werk? Nee maar wel een altijd onbespreekbare eis voor een topfunctie: fulltime werken. Ik heb naar mijn weten nooit gediscrimineerd en geen onderscheid gemaakt of je nu man of vrouw bent. Gelijke rechten, gelijke plichten: 25 jaar emancipatie heeft inmiddels zijn werk gedaan! Ik ken géén voorkeursbeleid. Kiezen voor carrière of kinderen is niet mijn taak als werkgever, want dat is strikt privé. Wie wil werken, zorgt uiteraard zelf dat hij/zij privé de boel regelt.

Vrouwen beweren overigens vaak dat ze topfuncties wél in deeltijd of parttime kunnen draaien. Supertoptalent. Ik geloof daar niet in. Ik zeg altijd tegen vrouwen die dat beweren: “Begin dan eens voor jezelf en bewijs het de maatschappij”. Uit Kamer van Koophandel gegevens haal ik, dat van de startende ondernemers slechts 20% vrouw is, terwijl hbo en academische opleidingen voor minstens 50% vrouwelijke afgestudeerden afleveren.

Wil je naar een betere verdeling man/vrouw in de top dan zal je als vrouw die competitie met de man ambitieus aan moeten gaan. Met alle consequenties voor gezin en huishouden. Ambitieuze carrièrevrouwen: “Maak duidelijke keuzes!”

Er zijn veel mensen, vrouwen én mannen, die nooit op het klimrek komen en zich vermaken in de zandbak ernaast.