Het eigen verdienmodel

Op LinkedIn las ik onderstaande column van Jos Govaart. Hij is Communication Strategist en eigenaar bij Coopr. Ik wilde dit graag even met jullie delen, het is namelijk het lezen waard.

Ik ben gewend om te ondernemen en initiatief te nemen. Het frustreert enorm dat dat momenteel niet kan. En dat is nog niet het ergste. Het meest vervelende is, is dat er geen perspectief en uitzicht is. Er is geen duidelijk pad uit te stippelen, met duidelijke tijdslijnen. Je kunt niet meer doen dan veel lezen, nadenken en afwegingen maken die je op korte termijn overeind houden en je op lange termijn sterk genoeg houden. Ik ervaar dat als moeilijk.

Ik heb in meer dan 10 jaar lang ondernemen altijd Nee geantwoord op de vraag: “Voel je geen grote druk dat je voor 30 salarissen en gezinnen moet zorgen?”. Ik had dat nooit. Altijd een rotsvast geloof in ons eigen kunnen. En nu zullen we steeds keuzes moeten maken. Grijp je niet in om alle banen te beschermen. Of grijp je heel voorzichtig in, om de meeste banen te beschermen. Het zijn duivelse dilemma’s met persoonlijk leed tot gevolg. Het zijn zorgen die veel ondernemers zullen herkennen. We hebben Coopr gebouwd tijdens de vorige recessie. Voor recessies waren we niet bang. Want dan komt het aan op waar we goed in zijn. Creativiteit, doorzettingsvermogen en een goed netwerk, er lagen altijd wel kansen. Ik ben op dit moment continu op zoek naar de juiste knop voor de toekomst. In een situatie met veel onzekerheid en een nogal troebel uitzicht.

Piekte Rutte te vroeg als groot staatsman?
Morgenavond om 19.00 zal premier Rutte vertellen wat de volgende stappen zijn in het bezweren van de Corona-crisis. Het zal mij verbazen als er veel enthousiasme zal zijn over dat verhaal. Het is nog niet zo lang geleden dat van premier Rutte gezegd werd, dat hij zich nu gedraagt als een groot staatsman. Hoewel ik dat toen wel begreep, en misschien ook zelf wel gezegd heb, waren er toen ook genoeg slimme mensen die zeiden dat dat oordeel veel te vroeg kwam. It ain’t over till the fat lady sings. Nu de eerste paniek voorbij is, heeft iedereen zo zijn eigen voorkeuren als het gaat om de toekomstige exitstrategie. En niet zelden wordt dan het eigen belang of verdienmodel ingezet als het argument.

Ik zit zelf in een appgroep die zich bovengemiddeld bezighoudt met het coronavirus. Er wordt ongelooflijk veel gelezen, gedeeld, gediscussieerd en er is zelfs iemand die alles probeert te begrijpen door zelf modellen te bouwen en hij publiceert dat ook op Internet. Wat me ook opvalt is dat veel mensen die ik online lees, hun mening vormen langs de as van hun eigen belang. Ondernemers zeggen dat de economie snel weer aan moet. Wat zich vertaalt in opmerkingen van types als Jort Kelder en Marianne Zwagerman. Ik merk dat ik me een beetje schaam voor mensen die het zo zeker schijnen te weten. Het komt me voor als de arrogantie ten top. Ik volg alle argumenten, er worden alleen met een stelligheid dingen beweerd, door alleen te kijken naar de statistieken van nu. Met vooral het eigen frame.

 

Er is zelfs iemand die alles probeert te begrijpen door zelf modellen te bouwen en hij publiceert dat ook op Internet.

 

Sander Schimmelpenninck stelde in een voor hem kenmerkende scherpe tweet dat hij niet begreep waarom twintigers en dertigers zich niet scherper over het beleid van het kabinet uitspreken. Een leeftijdsgroep die een heel leven voor zich heeft en andermaal de rekening gepresenteerd krijgt. Er werken veel mensen in die leeftijdscategorie bij Coopr. En wij zitten in lastige omstandigheden. Er zijn veel opdrachtgevers die alle campagnes on-hold zetten. Als ik naar alle argumenten luister, dan begrijp ik veel overwegingen wel. Maar ondertussen zie ik wel onze omzet verdampen en is er nauwelijks iets zinnigs te zeggen over het moment waarop de boel weer zal aantrekken. Mijn bril richting opdrachtgevers toe is natuurlijk ook weer die van investeren. Als dat gebeurt kunnen wij de schade beperkt houden. We willen immers zo sterk mogelijk de crisis uitkomen.

Investeren in je merk om je marktaandeel te beschermen
Ook in ons vak zijn er mensen die het zeker weten. Mark Ritson is misschien wel de meest uitgesproken. Als je in een recessie iets moet doen, dan is het juist investeren in je merk. En meer in bouw dan in activatie. Ook hij betoogt, terecht, dat allerlei voorgaande recessies hebben bewezen dat bezuinigen niet de weg is. Maar kent hij de timing? Ik denk het niet. Als morgen duidelijk wordt dat er in het voorjaar van 2021 met zekerheid een vaccin beschikbaar komt op grote schaal, dan zullen vele merken wel weer durven. Nu zijn velen toch voorzichtig. Zijn we over de piek van het probleem heen? Of is het toch het einde van het begin? Niemand die de juiste glazen bol in zijn kast heeft.

Ik wil zelf ook liever morgen dan overmorgen weer richting een actief en normaal leven. De schade is in vele sectoren nu al duidelijk zichtbaar. Maar of die wens terecht is, en of die korte-termijndrang ook op de iets langere termijn de beste oplossing voor ons en de samenleving is? Ik heb geen idee. Oud wetenschappelijk onderzoekt stelt, en premier Rutte voert dat argument ook aan, dat Economie en Gezondheid niet strijdig zijn met elkaar, maar juist hand in hand met elkaar gaan. Elke pandemie in het verleden liet zien dat juist een streng beleid, zorgde voor een zo snel mogelijk economisch herstel. Maar wie zegt mij dat we in de tussentijd niet dusdanig veel geleerd hebben, dat dat wel degelijk anders kan? En als het IMF dan stelt dat de economie sinds WOII niet zo sterk gekrompen is, dan denk je als ondernemer: er is geen tijd te verliezen. Kortom: Je wordt als ondernemer heen en weer geslingerd door allerlei ogenschijnlijk tegenstrijdige informatie. Ik wil geen dag langer in deze situatie zitten, maar ik wil het ook niet op mijn geweten hebben dat de zorg overspoeld wordt en er vele doden vallen, en niet alleen onder coronapatiënten.

Het belang van de zorg
Heel veel argumenten van het kabinet, tot nu toe, hadden uiteraard met gezondheid te maken. We zitten nu, op het moment van het schrijven, op het niveau van de oude maximumcapaciteit van de IC’s. En tegelijkertijd zijn er grote achterstanden als het gaat om niet verleende zorg. De vraag is dan wederom: Wat zegt dat gegeven. Zegt dat, dat we nog heel voorzichtig moeten zijn? Of zegt dat, wat eerder mensen al zeiden, dat er veel te hard gesnoeid is in de zorg en dat wij in Nederland überhaupt veel te weinig IC-bedden hebben?

 

De vraag is dan wederom: Wat zegt dat gegeven?

 

Behoefte aan perspectief
Wat ik merk, in het dagelijks en zakelijk leven, is dat we behoefte hebben aan perspectief. En het lijkt erop dat dat er nog even niet komt. Het ultieme perspectief lijkt: de grootschalige beschikbaarheid van een vaccin. De discussie gaat nu over een app en over de mogelijke versoepeling van maatregelen. Tot nu toe slaagde het kabinet er vrij goed in, om het volk van stap naar stap te laten handelen. De saamhorigheid om elkaar te helpen en te willen luisteren naar een grote leider was groot.

Perspectief schetsen met heel veel onzekerheid
Het moeilijke aan deze crisis, is dat de coronacrisis een wicked (ongestructureerd) probleem is. Een ongestructureerd probleem is een probleem dat moeilijk of onmogelijk oplosbaar is door onvolledige, tegenstrijdige en veranderende voorwaarden voor probleemoplossing die veelal moeilijk te identificeren zijn. Wat typisch is voor zo’n probleem is dat je op steeds een ander moment in de tijd andere zorgen, problemen en mogelijke oplossingsrichtingen ziet. En dat is balanceren en wikken en wegen.

Bij de chaotische binnenkomst van het virus is het logisch dat alle ballen op het bedwingen van het virus gaan. En in dat geval is het relatief makkelijk om te bouwen op experts die daar juist verstand van hebben. En dat leverde in media ook tamelijk gelijkgestemde verhalen op. Natuurlijk. We waren ietsje te laat wakker, maar daarna kregen we het virus goed onder controle en we werden als burger serieus genomen. Rutte deed een beroep op ons verstand.

Maar nu is het volgende hoofdstuk aangebroken. Het hoofdstuk waarin iedereen zijn eigen verdienmodel inzet als argument. Het woord is niet alleen aan de virologen en medici. Nu roeren economen, ondernemers, filosofen, jongeren, ouderen en kunstenaars zich.
En alle groepen hebben redelijke argumenten. En Rutte en de Jonge hebben vooral het argument over de druk van de zorg in hun tas zitten. Ik vermoed zelf dat ze doorhebben dat ze meerdere kaarten nodig zullen hebben. En dat ze antwoorden moeten geven aan heel veel groepen mensen met totaal andere ideeën en belangen. Het kabinet is niet te benijden.

Report this Published by Status is online
Jos Govaart, Communication Strategist and Agency Owner at Coopr.

Ik erger me in deze tijden aan mensen die het heel stellig zeker weten. 9 van de 10 keer praat het eigen verdienmodel als argumentatie.