Alle wegen uit het dal leiden naar boven

Corona time: de een ruimt zijn huis van boven tot onder een keer goed op of maakt het schuurtje en de zolder weer piekfijn in orde. De ander zorgt dat de tuin er eindelijk super bij ligt, reorganiseert de keuken en controleert alle levensmiddelen producten op tht. De kledingkast gaat voor een groot gedeelte naar het Leger des Heils.

Wij ondernemers zijn bezig met het uitmesten van alle dossiers en mapjes van laptop, bureau en kantoor. Het magazijn is opnieuw ingedeeld, de kantine kreeg een gezamenlijk team verfbeurtje. Nog te lezen rapportjes van commentaar voorzien, to do lijstjes afgewerkt. En juist ook nu: met de zesjes in het team eens rustig spreken, want het is nu eigenlijk een mooi moment om van non performers af te komen. Mijn gespreks- en grondhouding is dan altijd:

Eigenlijk bevalt iedereen dit gedeelte van onze gedwongen tempo verlaging goed en zijn we allemaal bezig iets nuttigs te doen met al die vrijgekomen tijd. Rust levert reinheid op en het is goed weer eens heel praktisch bezig te zijn. Hoofd leeg, clean desk. Eigenlijk heel opvallend dat we allemaal, door die verrekte lock down, dingen doen die heel praktisch zijn, met direct resultaat. Maar waar ‘de tijd ontbreekt’ eerder, in het pre corona tijdperk, het simpele excuus was om het niet te doen. Hoe nu verder? Want opgeruimd is opgeruimd, klaar is klaar.

 

Ik zie gelukkig nu stap voor stap heel veel ondernemers, met het mes van het dreigende omvallen stevig op de strot gedrukt, juist nú extra niet vermoede creativiteit aan de dag leggen. Zal wel iets te maken hebben met extra krachten die door de sombere toekomst schetsen in combinatie met de echte praktijk van de leeglopende bankrekening, los gemaakt worden. De wil om te overleven. ’s Nachts wakker liggen en piekeren over je gezondheid en economische toekomst helpt niet. Iets met die angst doen wél!

Conclusies
Ik heb ook weer de nodige algemene conclusies getrokken. U ook?

• In deze corona-situatie leer je de basics van het leven waarderen: gezond zijn, brood op de plank, dak boven je hoofd en kleren aan je lijf.
• Dilemma: als we te makkelijk worden, slaat een tweede golf van de pandemie over ons heen. Zijn we te voorzichtig, dan dreigt de ineenstorting van het land.
• Je realiseert je in deze periode van instabiliteit hoe belangrijk de échte basis van je bedrijf is om succesvol te zijn. Je kunt gewoon niet optimaal presteren als de fundamenten niet goed zijn. Fundamenten als operational excellence, teamsamenstelling, flexibiliteit, cash is king, de juiste cost controle KPI’s.

Over operational excellence gesproken; nu de teams door de omstandigheden afschalen en uitdunnen blijkt de operationele effectiviteit, dus het gestroomlijnd lopen van je besluitvormingsproces, van je productsnelheid, van je fouten vermindering en de effectiviteit van je mensen, juist te vergroten. Is dit de nieuwe werkelijkheid, kan het dus ook met kleinere teams en je directe aansturing? Lees en hoor ik nú ’toevallig’ veel over complete managementlagen die er tussenuit gesneden worden? Of zijn we echt weer iets aan het leren?

Terug naar één functie 
In tijd van hoogconjunctuur, dus als de zon schijnt, worden allerlei taken, ondergebracht bij één functionaris, stap voor stap aparte taken met dus meerdere functionarissen. Nu onder druk, in stevige storm, stoppen we die taken weer allemaal in één functie en houden we plotseling veel mensen over. Ook al omdat we niet meer met zovelen hoeven te overleggen en polderend te beslissen. Je hoeft immers dan vooral nog maar met jezelf aan het overleggen. Het mooiste voorbeeld vind ik ‘Den Haag’ waar tegenwoordig iedere zondag bij baas Mark Rutte concrete besluiten genomen worden waar normaal de ambtenaren teams op de ministeries, gevolgd door de politiek in de eerst en tweede kamers, per onderwerp echt jaren over doen. Nu, iedere zondagmorgen, een stuk of 10 tegelijk, week na week. Complimenten Mark!

Spreiding van activiteiten
We zijn de afgelopen jaren meegesleept in de wereldwijde macro economische gedachte dat ‘focussen’ moet als dé succes factor van je onderneming. Want concentratie op een bepaalde activiteit draagt bij aan een sterke marktpositie… en een maximale (korte termijn) ROI op geïnvesteerd vermogen. Maar juist nú blijkt dat spreiding van activiteiten een bedrijf buffer geeft tegen incidentele of conjuncturele schommelingen. Immers die schommeling kán ieder van die activiteiten raken maar zélden alle activiteiten tegelijkertijd. Is een minder-focussen-strategie, met als gevolg dus een (op de lange termijn) optimale ROI, i.p.v. maximaal, dus eigenlijk niet hetzelfde als een verzekering afsluiten tegen rampen maar dan zonder dure premies?

Verantwoordelijk of slachtoffer? Verantwoordelijk is problemen toe-eigenen, oplossingen zoeken, oplossingen snel implementeren, maar ook realiteit accepteren. Slachtoffer zijn is afwachten en hopen, excuses zoeken, de schuld geven, dus de realiteit niet accepteren.

Samenvattend

• Alle wegen uit het dal leiden naar boven.
• We zitten weer in een groeiklimaat.
• Slecht algemeen economisch weer is vaak de beste groeibodem.
• Je kunt de wind niet veranderen, maar bepaalt wel zelf hoe de zeilen staan.
• In goede tijden heb je te maken met de waan van de dag, in slechte met de tucht van de markt.
• De drang van iedere ondernemer moet altijd zijn continuïteit voor zijn bedrijf.
• Je móet weer gaan groeien want je gaat het uiteindelijk nooit winnen met kostenreducties alléén.
• Ja, de economie zal een procent of 10 krimpen. Dan komen we op de welvaart uit van een jaar of vijf zes terug. Wie kan zich herinneren dat we het toen slecht hadden?

En waar ben ik zelf, schrijver dezes, mee bezig door alle vrije tijd gedwongen, vraagt u zich af? Blogjes schrijven én met een nieuw avontuur: www.maaltijdservice.nl geheten, maar daarover binnenkort meer.

Lees ook m’n vorige blog genaamd ‘Niet schrikken: de wet van 2 bij ICT’