Artikelen door Abel Slippens

Lekker bezig met mijn maaltijdservice.nl winkeltje

in , ,

In mijn blogs “Opknappertje” en “Online marketing” nam ik u al mee in mijn nieuwe project www.maaltijdservice.nl. Er is goed nieuws te melden: “we zijn over op een nieuwe webwinkel“. We zijn met deze stap pas, denk ik, halverwege het opknap traject maar hebben nu wel een paar hele mooie stappen gezet. We zijn beter aan het worden!

De belangrijkste puzzel is zoals altijd de samenstelling van een goed team. Dat zoeken naar het juiste team is ook een kwestie van proberen, van erin en eruit, van teleurstellingen, van gelukjes en uiteindelijk van goed samen klikken.

Tot stand-brengers
Hoe klein ook: een evenwichtig team, daar staat en valt alles mee. Nu, in deze fase, heb je behoefte aan tot stand-brengers en niet aan in stand-houders. Aan zelfstarters en ontzorgers. Binnen je team werk je in deze webwinkelwereld niet noodzakelijkerwijs alleen met eigen mensen (het binnenteam), maar je hebt ook externe specialisten. Denk aan developers, online marketeers, fullfilment partners en in ons geval ook een goed keukenteam nodig die in je team passen (het buitenteam) en samen aan de slag willen. Dus een heel gepuzzel en gezoek naar de juiste samenstelling, de juiste samenwerking en werkwijzes, de juiste gedreven- en betrokkenheid. En dat ook nog zo mogelijk voorzien van passie (het “mijn winkeltje gevoel”).

De touwtjes uit handen geven en erop vertrouwen dat anderen de dingen goed doen is een van de moeilijke dingen als je aan het hoofd staat van een veranderende organisatie. Maar ik weet ook: hoe minder een bedrijf afhankelijk wordt van zijn topleider, hoe waardevoller het wordt. Je kunt het niet alleen.

www-wereld moeilijkheden
Webwinkelen is niet alleen logistiek of assortiment en betaalbaar lekker eten verkopen, de juiste communicatiesnaar weten te vinden richting je doelgroep, maar ook en vooral de technische kennis en kunde van de mogelijkheden en vooral moeilijkheden van de ‘www-wereld’. Heel technisch allemaal, technology, digital & data. Fintech kennen we allemaal inmiddels, maar dit maaltijdservice.nl food winkeltje begint voor mij op foodtech te lijken. Als je van dat tech zelf veel te weinig verstand hebt dan …

Melkveehouderij

in

Uit “Ons voedsel”.Door Louise O Fresco.

Als je de nu zo bekritiseerde melkveehouderij uit 1960 vergelijkt met de huidige : dan zijn vandaag de dag per kilo melk nog maar 21 procent van de dieren, 23 procent van het voer en 35 procent van het water nodig, terwijl de emissies per kilo melk zijn gedaald tot pakweg 40 procent van de CO2 en het methaan.
Meer met minder is niet alleen een slogan. Het kan.…

Weer lekker écht vergaderen!

in , , ,

Lange vergaderingen zijn vaak niet productief. Ik ben van de max. 2-uur-bijeenkomsten vanwege dreigende concentratievermindering. Hierdoor loop je het gevaar geen goede besluiten meer te nemen. Wellicht heeft u iets aan deze tips van een ervaren voorzitter.

Alhoewel ik dus niet tot de echte vergadertijgers behoor, vind ik het wél fijn dat we aan het einde komen van het Zoom-, Meet-, Teams-, Skype- en Facetime-vergadertijdperk en we weer op een echte (in mijn ogen veel effectievere) manier kunnen vergaderen. En dus ook  beslissen over beleid, strategie, winstgevendheid, investeringen en mensen. Kortom; alle belangrijke zaken van het echte ondernemen met geconcentreerd meters maken. Offline óf online vergaderen heeft veel impact op de kwaliteit van de besluitvorming, is mijn overtuigende mening.

Abel Slippens

Vergaderen en beslissen; dat is echt iets anders dan samen een paar plaatjes of statistiekjes op een scherm laten zien. En wat te denken van de voortdurende ruis, galm en gekraak op de lijn? Of ingelogde deelnemers, bijna onzichtbaar, die zich niet laten horen en er kennelijk ook niet bij betrokken (willen) worden? Geluid even uit wil voor mij zeggen; ’thuis druk bezig de kinderen rustig te houden’. Schermpje leeg, kennelijk even koffie zetten in plaats van samen gestructureerd tot beslissingen komen die de toekomst van je bedrijf kunnen bepalen. Deze vorm van overleg-communicatie leidt er, in ieder geval bij mij toe, dat ik veel signalen mis van mijn vergader-collega’s.

Voorzitter
Door omstandigheden ben ik vaak voorzitter (geweest). Als je als ‘baas’ deelneemt beïnvloedt dat namelijk bijna altijd de dynamiek. Deelnemers gaan immers altijd naar jou kijken. Ik heb dus voor mezelf een straf regime ontwikkelt om vergaderingen maximaal effectief plaats te laten vinden. Wat houdt dat voor mij in? Wat is mijn tactiek? Kan die tactiek in dit ‘post-videoconferencing-tijdperk’ ook voor u werken?

 

 

Enkele tips
U zou de volgende tips van mijn kant eens kunnen uitproberen:

  • Altijd strak op tijd beginnen. Spreek af dat  iedereen een kwartier vóór aanvang al aanwezig is voor de social talk. Deze informele kwartiertjes zijn overigens wel van belang voor een goed resultaat.
  • Telefoon qua geluid uit, maar ook niet zichtbaar. Dus

…

Abel Slippens, functie elders?

in , ,

Mogelijk zult u mijn blogs een beetje gemist hebben de laatste tijd (tenminste, dat hoop ik stiekem). Was ik elders heel erg druk? Nee. Sterker nog, corona heeft mij, en ik denk overigens ons bijna allemaal, veel meer vrije tijd opgeleverd. De thuiswerkers voorop! Ook ben ik de afgelopen 1,5 jaar bezig geweest om meer tijd vrij te maken door allerlei officiële toezichthoudende functies netjes af te bouwen. 

Waarom? Ik ben van mening dat je niet aan het pluche moet blijven plakken, maar goed moet kijken of je nog echt bijdraagt in de functies die je beoefent, je afstand tot de bestuurders qua leeftijd niet te groot wordt en je de systemen goed blijft begrijpen waar mee gewerkt wordt.

Ik ken wel gremia waarin door toezichthouders, in mijn ogen, teveel verteld werd over hoe men het vroeger deed. ‘Vroeger’ blijkt dan meestal meer dan 10 jaar geleden te zijn. Of ik mijn werk nog echt leuk vind speelt voor mij ook een belangrijke rol. Ik wilde voorkomen dat het plakkerige pluche-genoeg me toch zou overkomen. Daarom deelde ik waar ik toetrad altijd bij de start al mede dat, hoe het ook liep, ik er uiterlijk op 68-jarige leeftijd mee zou stoppen. Dit herhaalde ik dan ook nog regelmatig gedurende de tijd zodat niemand er over hoefde te twijfelen.

Ik vind dat van je verwacht mag worden, juist óók in deze rollen, dat je gedreven bent, vernieuwend, onafhankelijk, gedreven door inhoud, niet door verlangen naar status én met een primaire focus om het beste uit de mensen te halen. Dus kritisch maar op een positieve manier. Altijd op zoek naar hoe dingen beter kunnen.

Dat is mijn aanpak richting de mensen die ik begeleid. Stilstand is immers achteruitgang. Als je, als gevolg van je ouder worden, ook maar enigszins de neiging krijgt om behoudend te worden, is het al te laat. Immers; ondernemen is een werkwoord. Vooruitgang hoort daarbij! Dan is het dus; ‘Abel Slippens, functie elders’.

Zelfonderzoek
Zelfonderzoek leerde me (overigens doe ik dat samen met mijn vrouw Fieke, dus een aparte vorm van ‘zelfonderzoek’) dat ik het ‘every day …

Veulenveiling

in

Nieuw online veilingplatform.
#dressuur #onlineveiling
——————————————
De afgelopen maanden hebben mijn teamleden van Global Dressage Auction en ik hard gewerkt aan een online veilingplatform. Hier gaan we dressuurveulens, ongeboren dressuur embryo’s en diepvries embryo’s veilen.

Online veulenveiling Abel Slippens

? De eerste veiling loopt van 23-26 januari
? https://www.globaldressageauction.com

Neem een kijkje op onze website. Mocht je interesse hebben om mee te doen, laat het me dan even weten.…

Thuiswerkpandemie

in

Het gaat mij momenteel iets te snel; die steeds maar weer herhalende uitspraak van onze Minister President: “Werk thuis als het kan en blijf zoveel mogelijk thuis werken!”

Ik maak Corona/COVID-19 niet klein voor alle duidelijkheid. We wonen in Erp en dat was één van de ‘hotspots’ in het begin, dus we hebben al voldoende Corona-ellende, leed en verdriet om ons heen gezien. Natuurlijk moet het virus onder controle komen. Natuurlijk doen onze Minister President Rutte en onze Minister van Volksgezondheid De Jonge het met hun teams goed. Complimenten. Je zult maar moeten besturen in dichte mist én zonder enige ervaring op dit gebied. Dat is een enorme klus, met gigantische risico-inschattingen op vele gebieden.

Gezondheid en economie op één
Nadat het eerst gezondheid op nummer één was, is het langzaamaan gezondheid en economie samen op één geworden. Logisch, want zonder behoud van economie geen mogelijkheid om straks, als het over is, de mensheid te behoeden voor een diep dal van fors oplopende werkeloosheid, depressie, massale reorganisaties, faillisementen en verborgen armoede. Waar je, wanneer en hoe precies, welke accenten en maatregelen in moet voeren weet ik ook niet. Maar het zó extreem thuiswerken invoeren en dit advies zó strak handhaven is mij iets te kort door de bocht.

Corona-proof kantoor
Als er de afgelopen tien jaar érgens geïnvesteerd is in een gezonde, goed geventileerde en ruime werkplek, dan is het toch wel in de Nederlandse kantoren. Een gemiddelde werkplek is 12 tot 15m2 groot in Nederland. Waarom dan niet veilig? Want juist daar is de anderhalvemetersamenleving eigenlijk al tien jaar geleden ingevoerd. De koele kantoortuin is Arbo-proof. Wie zit er dan liever met 30 graden thuis onder de dakpannen, op een niet-Arbo-proof kantoorstoel en achter een te laag bureau, met slechte verlichting?

In de Arbowet is immers niets vastgelegd over je thuiswerkplek en de maximum temperaturen die daar heersen. Met slechte verlichting en matige ventilatie lekker zweten op zolder. Of wat te denken van afleidende geluiden uit het hele huis en de daarbij horende concentratieproblemen. Met een oud Senseootje naast je, turen naar een schermpje van twaalf inch met acht …

Online marketing

in

Nu ik met mijn winkeltje www.maaltijdservice.nl bezig ben, verdiep ik me weer sterk in: wie is de klant, hoe bereik ik hem, hoe beroer ik hem, hoe boei ik hem en hoe bind ik hem? Voor alle duidelijkheid: hem is ook haar. Maar ‘klant’ is nu eenmaal mannelijk. Mannen en vrouwen gedragen zich als klant volstrekt verschillend, dus dat geeft alleen al twee verschillende klanttype-benaderingen.

Mijn theoretische marketingkennis deed ik op, tijdens mijn diverse studies, door ‘de blauwe’ Philip Kotler genaamd Marketing Management van A tot Z minstens 5 keer te lezen. Philip Kotler is een Amerikaanse marketing professor, geboren in 1931! Hij vond in de vorige eeuw marketing min of meer uit. Zijn allesomvattende leerschool bestond uit de simpele vraag:

“How to create, win and dominate markets?”

Dat stond mij bijzonder aan. Dus alle onderdelen van ‘de blauwe’ heb ik de laatste 40 jaar uit de kast gehaald. Ook zijn vele publicaties daarna heb ik bestudeerd. Ik was en ben een grote fan. De één was in mijn tijd fan van the Beatles en ik toevallig van Philip Kotler.

Het mooie is dat als hem iets verweten wordt binnen al zijn theorieën, het het ontbreken van empirische onderbouwingen van zijn visies is. Ik vind dat mooi omdat dat vooral uitgesproken wordt door mensen die nu vol op de data analitics zitten en de hele dag proberen dat wat we in het verleden zien te meten en om te bouwen naar toekomst voorspellende algoritmes. Philip en ik zijn van “intuïtie is verstand wat haast heeft”. Dus de algoritmes in onze hersenpan. Ook weten we dat voorspellen moeilijk is, vooral als het over de toekomst gaat.



Tijdens mijn praktijk (dus die 40 jaar na mijn studie) heb ik vervolgens geleerd om zelf, op ieder moment, de rol van ‘Jan de Klant’ aan te kunnen nemen. In welke situatie dan ook. Voordat iemand denkt dat dat nu ouderwets gedrag is; nee het is nu weer helemaal hot. Alleen er moest een Engels sausje overheen. Tegenwoordig roep je ‘customer journey’ en de zaal zit vol cursisten. ‘Hoe speel je de rol van …

Arbeidstijdverlenging: de weg naar economisch herstel!

in

De afgelopen tientallen jaren zijn we, met onze fulltime werkende werknemers (FTE’s), geleidelijk en in stappen van een 6 daagse werkweek van rond 60 werkuren, afgezakt naar een 4 daagse met 32 uren. In alle stappen is behoud van salaris de basis geweest. Simpel vertaald het uurloon steeg en de werktijd daalde.

Nu, in deze coronacrisis, moeten werkgevers extreem op zoek naar kostenreducties. Tegelijk weet je overigens ook dat je het op de lange termijn nooit gaat winnen met kostenreducties alleen. De omzet zal weer aan moeten trekken. Immers:



De omzet wordt niet voor niets als eerste genoemd in deze formule. Het ondernemen vereist nu dan ook veel extra creativiteit en inzet om niet om te vallen en hele levenswerken van generatie op generatie, kapot te zien gaan door een ‘simpel’ griepje.

Slachtoffers
Dat kostenreducties ook geëffectueerd worden door minder mensen in dienst te houden is helaas een logisch gevolg van veel minder omzet. Die stap zijn we nu, na de eerste snelle afschaling van de flexibele schil, aan het maken. Ook dat veroorzaakt helaas slachtoffers.

Niet alleen ontslagen flexwerkers of mensen met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd en oproepkrachten voelen nu de corona ellende fors. Sinds enkele weken ook diegene onder het vaste personeel die nu ontslagen gaan worden door de plotselinge recessie, zijn helaas het kind van de rekening. Overigens, waar ondernemers roepen dat alléén zij slachtoffer zijn en alléén zij het in de portemonnee voelen, wordt onzin uitgekraamd en niet goed nagedacht. Veel werknemers zijn óók de sigaar.

Dwars door deze afschalingen van medewerkers lopen dan ook nog de rendementseffecten van fors hoger ziekte verzuim, productiviteitsdalingen als gevolg van thuiswerken (inmiddels bewezen, rond de 40%). Maar door die rare 1.5 meter afstand samenleving wordt het werken ook niet bepaald praktisch en productief.

Solidariteit
Ik vind dat je aan werknemers die mogen en kunnen blijven werken, dus eigenlijk helemaal niet economisch geraakt worden door corona, óók een bijdrage mag vragen. Dat heet toch solidariteit? Hoe? We moeten het niet zoeken in vakantiegeld inleveren, niet in salarisvermindering maar simpel in arbeidstijdverlenging.

Dát lijkt mij de verreweg beste oplossing. …

Alle wegen uit het dal leiden naar boven

in

Corona time: de een ruimt zijn huis van boven tot onder een keer goed op of maakt het schuurtje en de zolder weer piekfijn in orde. De ander zorgt dat de tuin er eindelijk super bij ligt, reorganiseert de keuken en controleert alle levensmiddelen producten op tht. De kledingkast gaat voor een groot gedeelte naar het Leger des Heils.

Wij ondernemers zijn bezig met het uitmesten van alle dossiers en mapjes van laptop, bureau en kantoor. Het magazijn is opnieuw ingedeeld, de kantine kreeg een gezamenlijk team verfbeurtje. Nog te lezen rapportjes van commentaar voorzien, to do lijstjes afgewerkt. En juist ook nu: met de zesjes in het team eens rustig spreken, want het is nu eigenlijk een mooi moment om van non performers af te komen. Mijn gespreks- en grondhouding is dan altijd:


Eigenlijk bevalt iedereen dit gedeelte van onze gedwongen tempo verlaging goed en zijn we allemaal bezig iets nuttigs te doen met al die vrijgekomen tijd. Rust levert reinheid op en het is goed weer eens heel praktisch bezig te zijn. Hoofd leeg, clean desk. Eigenlijk heel opvallend dat we allemaal, door die verrekte lock down, dingen doen die heel praktisch zijn, met direct resultaat. Maar waar ‘de tijd ontbreekt’ eerder, in het pre corona tijdperk, het simpele excuus was om het niet te doen. Hoe nu verder? Want opgeruimd is opgeruimd, klaar is klaar.

 

Ik zie gelukkig nu stap voor stap heel veel ondernemers, met het mes van het dreigende omvallen stevig op de strot gedrukt, juist nú extra niet vermoede creativiteit aan de dag leggen. Zal wel iets te maken hebben met extra krachten die door de sombere toekomst schetsen in combinatie met de echte praktijk van de leeglopende bankrekening, los gemaakt worden. De wil om te overleven. ’s Nachts wakker liggen en piekeren over je gezondheid en economische toekomst helpt niet. Iets met die angst doen wél!

Conclusies
Ik heb ook weer de nodige algemene conclusies getrokken. U ook?

  • In deze corona-situatie leer je de basics van het leven waarderen: gezond zijn, brood op de plank, dak boven je hoofd en kleren aan

…

Teamopbouw

in

Iedere ondernemer moet op vaste tijden gestructureerd bezig zijn met zijn vaste medewerkersbestand. Ik heb de goede gewoonte dat ieder jaar in oktober te doen, zodat ik fris het nieuwe jaar in kan.

Een keer per jaar stel ik mezelf en al onze leidinggevenden de vraag: “Wie van al onze medewerkers voldoet momenteel niet meer aan de huidige functie-eisen? Wie is goed? Wie heeft groeipotentieel en het talent om het verschil te maken? Wie voldoet niet meer? Wie wordt het te veel en kan het werk niet meer aan gezien de eisen van vandaag? Wie is vaak ziek? Wie gaat er met pensioen? Wie moet nog veel leren? Wie moet gecorrigeerd worden? Wie loopt er eigenlijk teveel rond?”

Vragen die om twee redenen zorgvuldig beantwoord moeten worden :

  • zonder een goed opgebouwd en adequaat toegesneden medewerkersteam valt er niet succesvol, gezond te ondernemen.
  • het gaat om mensen en hun toekomst en beslissingen die impact hebben op de invulling van een groot gedeelte van iemands leven.

Ik heb in de loop van de tijd ontdekt dat je werkzame mensenlevens eigenlijk grofweg kunt verdelen in drie categorieën: tot ongeveer 30 jaar: leren, tussen 30 en 50 jaar: vechten en boven 50 jaar: wijs geworden. Vanuit deze drie fases en typeringen stel ik graag al onze teams samen en probeer ik een evenwichtige, zinvolle teamverdeling te bouwen en vooral ook te houden. In mijn ogen heeft ieder goed team een verhouding 25% / 50% / 25%, van leerders, vechters en wijsgewordenen.

Aanvallers, middenvelders en verdedigers. Gatendichters, stabiele factoren, mensen in opleiding, multiculturelen. Rustbrengers, jonge honden en oude rotten. Waterdragers en topscoorders, jong, oud, man, vrouw. Lbo-, mbo- en hbo-gestuurd tussen de oren. Rationeel en emotioneel. Theater en ‘keep it simple’. Harde werkers (de zogenaamde butsers) en slimme werkers.

The Bell Curve
Leidinggevenden moet je laten proberen vanuit al deze perspectieven hun team te laten beoordelen en helder, op papier aan laten geven waar er gecorrigeerd moet worden. De theorie luidt, in mijn eigen vrije vertaling, dat je medewerkers kwaliteiten altijd via een ‘Bell Curve’ (The Bell Curve door Richard J. Hernstein en Charles

…