Artikelen door newmore

Vuile handen

in

Deze column las ik in het Brabants Dagblad op 29 mei. Het is geschreven door Hülya Cigdem.

Vuile handen

Voor een vrouw heb ik best grote handen. Vroeger verstopte ik die in mijn mouwen. Elegant kan ik mijn vingers niet noemen. Ze lijkten op die van mijn vader, maar dan een maat of twee kleiner. Zacht en mooi zijn die van hem zelden geweest. De littekens die stil getuigen van hard werken heeft hij opgelopen tijdens een of andere klus als automonteur, vrachtwagenchauffeur, aannemer die niet vies was van ijzervlechten en beton mengen.

Alles wat mijn ouders bezitten is doordrenkt van het zweet van mijn vader.

Toen ik nog thuis woonde in de Turkse stad Mersin weekte hij zijn handen in een bak lauwwarm zeesop die ik vaak voor hem klaarzette. Schrobben deed hij zelf, masseren en insmeren mijn moeder. Klaar voor de strijd van de volgende dag.
Alles wat mijn ouders bezitten is doordrenkt van het zweet van mijn vader. Soms heb je geluk en word je geboren in een gezien waar alin teri, eerlijk verdiend brood, zwaarder weegt dan alle rijkdom van de wereld bij elkaar. Wat dat betreft ben ik schatrijk geboren.

Al vanaf mijn jeugd heb ik gestreefd naar een schoon beroep. Als journalist en schrijver kon ik jarenlang pronken met mijn gemanicuurde telnagels. In mijn roman ‘De val van Mehmet’ beschreef ik zijdelings hoe zijn zoon Muhammed alin teri verloochent met het drugsgeld uit de wietteelt.

Dat op papier zetten heeft me veranderd. Ik draai mijn hand niet meer om als mijn echtgenoot mij roept vanaf de werkplaats van onze autogarage inGoirle. Mijn vergertoppen zijn intussen getekend door de zwarte en stroperig motorolie. “Zien de handen van een schrijver er zo uit?”, zei een vriend toen hij me bezig zag. Ik kon erom lachen.

Ik was altijd al trots op mijn rechtschapen vader, nu ook op mijn handen. Wat geeft het als je niet bang uitgevallen bent om de mouwen op te stropen? Voor een artikel, roman of een versnellingsbak helpen omhoog te tillen. Zolang je je brood eerlijk verdient, is de rest bijzaak.

…

Debiteuren

in

Wij presenteren u: de smoesjes top 10.

10. Ik weet van niets

Om geen gezichtsverlies te lijden, is het aanwijzen van een andere veroorzaker van financieel leed een veelgebruikt middel. Veelal moeten postbezorgers het hierbij ontgelden. “Ik heb nooit eerder iets van Bierens ontvangen”, of “Ik heb wel aangetekende brieven ontvangen, maar er zat niets in die enveloppen”.

Soms wordt, onder het mom ‘nooit geschoten is altijd mis’ ook teruggepakt op clichés die op school al niet werkten “Ik heb nooit iets ontvangen. Mijn hond zal de facturen wel hebben opgegeten”.

9. Allang overgemaakt

Ook de bankiers worden geregeld aangewezen als verantwoordelijke. “Het geld is allang overgemaakt. Als dat niet is aangekomen, is er vast iets fout gegaan bij de bank”. Dat het hier om een smoesje gaat blijkt wel uit het vervolg. De computer van de wanbetaler crasht spontaan op het moment dat wij vragen om een bewijs van overschrijving. Zo toevallig kan het leven zijn.

8. Verkeerd verbonden

Bij veel smoesjes staan technische problemen centraal. Niet alleen geven computers vaak net als het geld overgemaakt moet worden de geest, ook worden telefoonnummers vaak spontaan doorverbonden naar verkeerde telefoons. Het is opmerkelijk hoe vaak dit gebeurt. Wij bellen regelmatig met debiteuren om afspraken te maken. Wordt onze toon dwingender, dan blijkt het telefoonnummer dat wij tot dan toe gebruikten ineens bij een totaal ander persoon te horen. ‘De heer Jansen? Nooit van gehoord’. Toch bijzonder dat, als je later met een ander toestel naar dat nummer belt, de heer Jansen ineens wel opneemt.

7. Retour afzender

Wil je helemaal onvindbaar worden? Soms krijgen wij aanmaningen retour met de melding dat de debiteur is verhuisd. Als het adres van de debiteur onbekend is, kan dit de boel vertragen. Natuurlijk is het verstoppertje spelen snel afgelopen als de bedrijfsnaam nog steeds aan de gevel op het oorspronkelijke adres prijkt.

6. Naar de rechter

Wellicht werkt dit bij een gemiddeld incassobureau, maar ook onze advocaten en juristen worden weleens ‘bang gemaakt’ met de belofte op gerechtelijke stappen. “Als jullie mij nog eens benaderen over die factuur, zal u zich voor de rechter …

BEK in town

in

In mijn blog ComeBEK berichtte ik u al over de vele veranderingen (in mijn ogen dus noodzakelijk om te kunnen overleven) die we samen met het Bekteam door aan het voeren zijn in de boekhandel Bek, Boeken & Bijzonders.

Veranderingen brengen sowieso onrust met zich mee bij klant én medewerker. De klant verliest zijn/haar eigen thuis gevoel, oriëntatie, het ‘alles-weten-te-staan-gevoel’ en het ‘ik-ken-de-medewerkers-zij-kennen-mij-gevoel’. Dus raakt de bestaande, trouwe klant zijn ‘hier voel ik me thuis gevoel kwijt’.
Is hier iets aan te doen? Naar mijn ervaring weinig, je moet er gewoon doorheen. Veranderingen brengen altijd onrust met zich mee. Het probleem bij de klant is niet “wordt het beter, maar het is anders, dus voel ik me er niet meer zo thuis als vroeger”. En de problematiek van de medewerkers is altijd:



Je kunt honderd keer persoonlijk uitleggen dat weliswaar alles verandert maar niets vergaat, maar dat geeft toch geen geruststelling. Of dat ‘dé grote wet in de natuur verandering is’ maar dat is veel te hoogdravend in veler ogen. ‘Leven is veranderen’of ‘jong blijf je door je bereidheid tot verandering’. Is allemaal prima zei een klant tegen me maar: 



Economisch door het diepe gaan
Als nieuwe ondernemer/boekhandelaar is het voor mij echter heel erg duidelijk dat mijn opdracht luidt: “Verander Bek Boeken, ze heeft het nodig om te kunnen overleven”. Dus onder de slogan:



aan de slag. De consequentie van deze visie is dus bijna altijd dat je sommige bestaande klanten kwijt raakt, terwijl je de nieuwe nog niet aantrekt. Lastig dus om economisch zo door het diepe te gaan, maar het is niet anders.

Formule
Welke formule en aanpak moet in mijn ogen uiteindelijk tot succes gaan leiden tenminste als je die formule goed hanteert?

Opkomst in de straat x Stopkracht van de winkel x Conversie x Bonbedrag = Succes

Deze lijn volg ik consequent. Maar wat staat hier eigenlijk?

Opkomst in de straat
Iedere straat, ieder winkelcentrum kent zijn eigen verzorgingsgebied en dus zijn eigen publiek maar ook zijn eigen zuigkracht op dat publiek. In een van mijn vorige columns (De laatste kilometer leidt tot de …

Boeken kopen doe je zo!

in

Ik kwam deze tekst tegen en wilde hem graag met jullie delen.

Hoe je winkelt in een échte boekhandel

1. Neem de tijd

In iedere boekhandel ligt een boek dat perfect bij jou past. Hier, nu, precies op dit moment in je leven. Dat boek zal je veranderen. Het is aan jou om dat boek te vinden. Dat zal waarschijnlijk niet onmiddellijk gebeuren. Je besteedt toch ook een half uur bij de kapper? Neem minstens zoveel tijd voor het vinden van het levenswerk van iemand die dat speciaal voor jou heeft gemaakt.

2. Ga niet alleen naar de boekhandel om een bekend boek op de kop te tikken

De nieuwe van Geert Mak? De laatste bestseller van Dimitri Verhulst? Ze hebben deze titels zeker liggen, maal als je iets zoekt dat minder voor de hand ligt moet je het bestellen er erop wachten. Daarom zou je naar boekhandel moeten gaan zonder een titel in geachten: het boek dat je zoekt is het boek waarvan je nog niet weet dat het bestaat. Dat is de charme van een boekhandel. Het is een doolhof waarin je gemakkelijk verdwaalt.

3. Vraag de medewerker om advies

Veel medewerkers in een boekhandel zijn aspirant-schrijvers or mislukte schrijvers. Zij weten beter wat er gaande is in het boekenvak dan recensenten, uitgevers en de auteurs zelf. Vind de vrouw of man met de meest bizarre bril. Ze zwerven vaak rond op de poëzieafdeling of ergens op de achtergrond, waar ze een sigaretjes kunnen roken. Dit zijn over het algemeen de mensen die het beste weten wat goed is en wat niet.

4. Koop meer dan je van plan bent te gaan lezen

Mesen maken een grove fout wanneer ze met slechts één boek de boekhandel verlaten. Een goed boek valt op zijn plek wanneer de juiste stemming zich aandient bij de lezer. En wie kan zijn eigen stemmingen voorspellen? Koop een hele stapel boeken en kijk hoe elk je raakt.

Bij binnenkomst in de boekhandel word je geconfronteerd met letterlijk een overvloed aan keuzes die je nooit eerder hebt hoeven maken. Ergens daar, tussen die stapels, ligt …

ComeBEK

in ,

Op 14 april j.l. heb ik de plaatselijke boekhandel BEK in Veghel over genomen. Ik had een aantal persoonlijke redenen om dat te doen. Voor deze blog hier niet relevant.

Overnemen is 1, er iets van gaan maken is 2. Ik heb voldoende motivatie om er wat van te willen maken en aan eer gevoel ontbreekt het ook zeker niet. Dus ben ik inmiddels pittig en in een stevig tempo aan de slag.

Uiteraard heb ik een eigen visie op het geheel ontwikkeld die ik vertaald heb in een ‘basis’ ondernemersstrategie voor deze boekhandel. Natuurlijk staan visie en strategie voortdurend onder mijn persoonlijke toetsing en laat ik creativiteit en voortschrijdend inzichthun werk doen op de herontwikkeling van het geheel. Dus eigenlijk volg ik mijn eigen ondernemerslessen die ik al eerder op mijn BLOG besproken en uitgelegd heb.

Omzet x marge – kosten = winst
Achteraan beginnend als uitkomst van deze formule : Winst, winst is geen vies woord.



Zonder adem stik je, dus winst in een bedrijf moet er komen als resultante van mijn besluitvorming en handelen als ondernemer. Daar heb ik mezelf vrijwillig mee opgezadeld. “Es ist bezahlt, es soll herunter” zegt de Duitser.

Omzet
Als je dan deze formule van vooraf aan bekijkt dan heb je de volgende situatie: met de omzetontwikkeling is het in boekenland heel slecht gesteld. Er worden al een fors aantal jaren steeds minder boeken en tijdschriften gelezen. Er wordt relatief veel via internet besteld bij een grote speler, toevallig ook drie letters en ook beginnend met een B (dus omzet afvloeiing naar de clicks).

De opkomst van de eReader geeft ook minder fysieke boekenomzet en het digitale en vooral illegale (we zitten nu eenmaal in Nederland) downloaden doet de rest. Dit alles gecombineerd met het slechte Nederlandse economische macro retail klimaat en het Veghelse micro retail klimaat (zie mijn blog: De laatste kilometer leidt tot de laatste 10%) geeft nu al een aantal jaren op een rij een omzetdaling van -10% voor de meeste (fysieke,bricks) boekenzaken. Een daling die ook boekhandel Bek niet voorbij is gegaan.

Marge
Met de marge is het …

Zonder woorden!

in ,

Deze brief zag ik vandaag in de krant. Het is de rubriek ‘Geachte…’ Waarin wekelijks zich een briefschrijver richt tot een persoon met mening, bijval of kritiek.



Geachte heer Wilders,

Mijn naam is Najla Edriouch. Ik ben de dochter van een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder.

Twintig jaar geleden was ik vier jaar oud. Ik wilde dat ik Linda heette en dat ik blond steil haar had. Ik snapte niet goed wat Marokkaans zijn was maar ik kreeg het gevoel dat het iets was om je voor te schamen.

Bij sommige kindjes mocht ik thuis niet komen spelen omdat mijn vader in Marokko geboren is, in de carnavalsoptocht kon ik niet meelopen omdat ik en mijn zussen uitgescholden werden voor kutmarokkanen en toen onze auto in brand werd gestoken en wij op onze blote voeten s’nachts in pyjama op straat stonden bleven onze buren aan de overkant van de straat staan en zeiden tegen een groep hangjongeren; die Marokkanen zullen wel iets gedaan hebben om dat te verdienen. Dit zijn enkelen van de vele voorbeelden die ik heb.

Nu lees ik in de media dat ook u het vroeger niet makkelijk had. Ook u had geen blond steil haar. Ook u zag er anders uit door uw Indische afkomst. Kinderen uit uw klas maakten u uit voor de neger uit Venlo. U werd jarenlang gepest en zelfs in elkaar geslagen om hoe u eruit zag.

Ik begrijp dat het makkelijker is om bij de groep te gaan staan die u vroeger in een hokje stopte en u het gevoel gaf dat u minder was dan hen. Wilde ook u vroeger blond en steil haar hebben en op ze lijken net als ik?



Daar staat u dan, voor de groep met mensen die ons al van kind af aan in hokjes duwden. Nu bent u de leider. Uw haren zijn blond en steil. U laat mensen roepen dat er minder van mij in Nederland zou moeten zijn en zegt dat u dat gaat regelen.

Het klinkt misschien gek maar ik wil u hiervoor bedanken. Uw uitspraken hebben er voor gezorgd

…

Slippens in de pers – Nieuwe eigenaar voor Bek Boeken

in ,

VEGHEL – Ondernemer Abel Slippens is vanaf 13 april eigenaar van de Veghelse boekhandel Bek Boeken. “Het wordt de meest dynamische boekhandel van Nederland.”

De reden van overname is eenvoudig. “Binnen de familie is er geen opvolger”, laat Niels Bek weten.“En mijn prioriteit ligt bij het totaal communicatiebedrijf Bek.” Dat Abel Slippens de zaak gaat overnemen heeft meerdere redenen. “Loet was mijn beste vriend. Ik vind het mooi dat ik zijn ondernemerschap kan en mag voortzetten. Bovendien ben ik ook toe aan lokaal ondernemerschap. Mijn betrokkenheid met Veghel is groot en ik vind dat Veghel deze winkel – dit instituut – moet behouden.”

Veranderingen
Door de overname veranderen er binnen de boekhandel een aantal zaken. De winkel krijgt een nieuwe naam: Bek, Boeken & Bijzonders. “Daarmee geven we direct een ander vernieuwend element prijs”, benadrukt Slippens. “We gaan ook andere elementen toevoegen. De boekhandel krijgt diverse belevingswerelden. Het boekenvak verandert en die verandering biedt ook nieuwe mogelijkheden. Dat gaan we doorvertalen.”

Het doel van Slippens is helder. “De winkel ontving ooit de titel mooiste boekhandel van Nederland. In mijn ogen moet het de meest dynamische boekhandel van Nederland worden. Een plek waar je boeken haalt en andere bijzonderheden. Veghel gaat het beleven.”

…

Wereldbevolking

in ,

De wereld is misschien niet zo slechts als je denkt. “Don’t Panic” is een gratis 1 uur durende documentaire die je een beeld op de wereld helpt te vormen. Een beeld dat is gebaseerd op feiten.

De beelden zijn gebaseerd op originele grafieken en artikelen van Gapminder. De onderliggende bronnen vind je hier.

Regisseur & producent: Dan Hillman. Uitvoerend producent: Archie Baron. ©Wingspan Productions voor BBC, 2013.

…

Brabant

in ,

Als geboren Bosschenaar en getogen Veghelaar is niets Brabants mij vreemd. Ruim 30 jaar ondernemerschap in Nederland hebben me óók geleerd dát er verschillen zijn en wát de verschillen zijn van Brabant ten opzichte van de rest van Nederland.

We zijn te weinig trotsop wat we hebben en wat we zijn. We noemen anderen daarom vaak te chauvinistisch, in mijn woorden is dat veel gebakken lucht verkopen. Maar een beetje extra “be good, tell it” gedrag lijkt me voor de toekomst van Brabant meer dan welkom.

Wist U bijvoorbeeld dat ASML meer toegevoegde waarde creëert dan de hele haven van Rotterdam? De instroom en groei van nationale en internationale topbedrijven wordt in Brabant steeds zichtbaarder. We laten ons nog al eens een keer de kaas van het brood eten.Zijn te goedgelovig, helpen anderen aan ideeën die vervolgens met de volle buit weglopen. Wat meer ‘what’s in it for me’gedrag zou hierin veel kunnen verbeteren.



Liever in Amsterdam
Hoofdkantoren van grote bedrijven zoals Philips, CHV, DMV Campina, Boerenleenbank, e.d. zijn in de loop der jaren uit Brabant verdwenen met bijvoorbeeld als argument, dat de topmedewerkers, die het bedrijf op financieel, strategisch en marketinggebied nodig heeft, liever in Amsterdam wonen dan in een provinciestad.
Of dat er niet de juiste opleidingen zijn, dit met twee Brabantse topuniversiteiten aan boord. Of dat Eindhoven Airport niet groot genoeg is. Of de mobiliteit en de verkeersdoorstroming is een probleem. Wat een klinkklare onzin. Het was gewoon goed lobbywerk van buiten provinciale of gemeentelijke krachten die deze hoofdkantoren, met behulp van wat subsidie, deed verhuizen.
Wij, Brabantse beslissers, dachten:  “Het zal allemaal wel zo’n vaart niet lopen”, of gedragen ons toch, gezien onze eeuwenoude roots, ‘roomser dan de paus’. Dat is jammer, want door vertrekkende hoofdkantoren lever je als provincie, als economisch gebied, extra economische slagkracht in, dat is duidelijk.

Wij, Brabantse beslissers, dachten:  “Het zal allemaal wel zo’n vaart niet lopen”, of gedragen ons toch, gezien onze eeuwenoude roots, ‘roomser dan de paus’.

Grootste economie van Nederland
Toch zijn we met Brabant onderweg om binnen een jaar of tien de grootste economie van Nederlandte worden. …

De baas van Amazon: slim of gek?

in , ,

Dit artikel op de website van de NOS wilde ik graag met jullie delen. Het is geschreven door NOS internet expert Rachid Finge en gepubliceerd op 3 december 2013.

Drones in oorlogsgebieden, drones om mooie camerabeelden mee te maken en straks ook drones om pakketjes af te leveren. Als het aan internet-warenhuis Amazon ligt, is dat de toekomst. Of is dit slechts een marketingstunt?

De timing is perfect: drie weken voor Kerst praat een groot deel van het internet over Amazon, de plek waar je een groot deel van je kerstcadeaus zou kunnen kopen. Critici verwijten de media dat die met open ogen in een pr-trucje zijn getrapt. Maar kan het niet zowel een innovatief idee als perfect getimed plan zijn?

Bezos

De man achter Amazon, Jeff Bezos, is in Nederland niet zo bekend, maar hij is één van de belangrijkste spelers op het internet. Amazon is niet alleen de grootste webwinkel ter wereld, maar ook een plek waar grote en kleine bedrijven hun websites en andere online data kunnen onderbrengen. Adobe, Netflix, Spotify en zelfs de CIA: ze zijn allemaal klant bij Bezos.

Knap staaltje ondernemen: van een online boekenwinkel naar een leverancier van gigantische cloud-oplossingen.

Over boeken gesproken: in 2007 lanceerde Bezos de Kindle, de tablet die de toekomst van Amazon moest waarborgen, voor het geval dat niemand meer boeken zou kopen.

Inmiddels is Bezos ook eigenaar van de Washington Post, de legendarische Amerikaanse krant. Waarom is nog steeds niet helemaal duidelijk. Bezos geeft toe dat hij maar weinig van nieuws weet, maar van distributie, zowel online als offline, weet hij alles. Mogelijk kan hij de journalistiek daarmee een betere toekomst op het web geven.

Bezorgdrones

In het programma 60 minutes van de Amerikaanse tv-zender CBS deed Bezos zijn plannen uit de doeken: drones die geheel automatisch pakjes van zo’n twee kilo kan bezorgen, het liefst op de dag dat je het product hebt besteld. Kan het?

Er zijn nog een hoop vragen. Hoe maak je zo’n drone betrouwbaar genoeg? Hoe zorg je ervoor dat ze niet zomaar uit de lucht vallen of op iemands hoofd landen? Wat …

De laatste kilometer leidt tot de laatste 10% – Deel 1

in

In mijn woonplaats Veghel ontwikkelt zich de laatste jaren een enorm retail-/MKB-drama, wat zijn weerga niet kent. De ene winkel na de andere legt het loodje. Tientallen winkels zijn inmiddels gesloten of worden gesloten. Duizenden retail m2 staan leeg of komen leeg. Terwijl de markt toch ruim 37.000 inwoners groot is.

De negatieve bijeffecten voor werkeloosheid, maar ook voor horeca of het sociale dorpsleven zijn natuurlijk navenant. Subsidiepotten worden opengerukt, euro’s rollen (nu het te laat is lukt dát in een keer wél). Maar zoals bijna overal, volstrekt verkeerd besteed. Prioriteiten gelegd daar waar ze niet moeten liggen. (Groot)Stedelijke adviesbureaus aangetrokken om de locale dorpsbestuurders te adviseren. Lokale middenstandsverenigingen slaan geen deuk in het bekende pakje boter. De politiek moet immers uiteindelijk beslissen en daar zitten geen mensen met retailverstand of ondernemersgevoel, laat staan urgentie.

Belangrijke doorvoerwegen in het winkelcentrum worden afgesloten voor ieder autoverkeer, dan weer geopend dan weer eenrichting en dan weer afgesloten. Zelf benoemde retailgoeroes als Cor Molenaar worden erbij gehaald, dik betaald en vertrekken weer. ….dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Ondertussen wordt het slechter en slechter.



Momentenconsument
Ik ben niet het type van ‘een koe in zijn kont kijken’. Maar ik denk dat het goed is om er wat over te bloggen om mogelijk elders dit soort ontwikkelingen te voorkomen en misschien Veghel voor erger te behoeden, door toch een heel klein beetje ‘weg’ te leren hoe een consument en daardoor retail in elkaar zit.

Er is altijd sprake van een ‘momentenconsument’. Het ene moment reageert/handelt/gedraagt hij/zij zich zo, het andere moment volgens volstrekt andere rationales.

Er is een groot verschil in gedrag tussen boodschappen doen en winkelen. Boodschappen doe je in de supermarkt. Daar ben je rationeel bezig met primaire levensbehoeftes. In, wat heet, nonfood retail, ben je meer recreatief en veel minder gestructureerd aan het winkelen. Dat is weer die momentenconsument en dat is ook de reden waarom een winkelcentrum beide (food en nonfood) in elkaar verweven nodig heeft. Dat trekt maximaal.
De opkomst in de straat
Om überhaupt succesvol te zijn als retailer ben je als …

Zo trots als een aap op mijn zus Wies!

in

Artikel uit het Brabants Dagblad door Maartje Sampers. Foto door Margot van Kleef.

BOOKIES’ voor een goed doel

Wies Dragt zamelt geld in met de verkoop van tweedehands boeken

VEGHEL – ‘BOOKIES, een boek met een doel’ is de naam van de tweedehands boekenwinkel van Wies Dragt. Komende zaterdag openen de deuren van BOOKIES aan de Hoofdstraat 20 in Veghel. De verkooopopbrengst van de boeken gaat volledig naar een goed doel.

In tal van dozen zitten thrillers, klasboeken, romans, kinderboeken en noem maar op. De meeste zijn al voorzien van een prijsje, andere moeten nog uitgezocht worden. “Ik wilde iets voor mezelf beginnen, maar dan wel voor een goed doel”, vertelt Wies Dragt terwijl ze door Koning van Katoren van Jan Terlouw bladert. “Ik verkoop alleen schone en nette boeken, ik controleer ze dus allemaal voordat ze de winkel in gaan.”

Toen de Veghelse bij familie en vrienden haar plannen kenbaar maakte, kwalen er in een mum van tijd stapels boeken haar kant op. “Mensen lezen een boek vaak maar één keer en dan verdwijnt het in de al uitpuilende boekenkast of naar de zolder want weggooien vindt men zonde. Nu krijgen deze boeken een tweede leven en dat past helemaal in een tijd waar gepaste zuinigheid op zijn plaats is.”

Bovendien wordt er geld mee opgehaald voor een goed doel. “Ik wilde sowieso iets doen voor een goed doel met kinderen. Toen ik het verhaal over Isa Peters uit Erps las, was ik erg onder de indruk en is dit initiatief eigenlijk ontstaan.” Wies gaat zich richten op kleine, persoonlijke doelen. Hoofdzakelijk voor zieke kinderen die met hun ouders naar het buitenland moeten voor behandeling. “Ongeveer vijf maanden lang wordt er geld ingezameld, met de verkoop van boeken voor één kind. Per twee weken wordt er een barometer geüpdate waarop men het ingezamelde bedrag kan zien. “De winkel is ondergebracht in een stichting en deze stichting zorgt ervoor dat alle opbrengsten ten goede komen aan het kind”, benadrukt Wies.

Het winkeltje krijgt de naam ‘BOOKIES, een boek met een doel’, en die boodschap wil ze ook uitdragen. “Ik wil …